Κυριακή της Ορθοδοξίας & Εορτασμός των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων
Στην Ιερά Μονή Αγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων πραγματοποιήθηκε ο εορτασμός της Κυριακής της Ορθοδοξίας καθώς και ο εορτασμός των Αγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων υπό του Σεβαμιωτάτου Μητροπολίτη Μονεμβασίας και Σπάρτης κ.κ. Ευστάθιου και του Επισκόπου Λακαιδεμονίας κ. Θέοφιλο.
Στο τέλος έγινε και η χειροτονία του Πατρός Νεκταρίου.
Η Κυριακή της Ορθοδοξίας είναι η πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής (A’ νηστειών) και αποτελεί μια από τις σημαντικότερες γιορτές της Εκκλησίας, γι’ αυτό και σ΄ όλους τους ιερούς ναούς γίνεται λιτανεία με τις εικόνες, ενώ αναγιγνώσκεται και το Σύμβολο της Πίστεως για να διατρανώσουμε τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας.
Την Κυριακή της Ορθοδοξίας, την οποία υπολογίζουμε 42 ημέρες πριν από το Πάσχα, γιορτάζουμε την αναστήλωση των Ιερών Εικόνων και τη νίκη της Ορθοδοξίας απέναντι στην εικονομαχία.
Η εικονομαχία ήταν μια θεολογική και πολιτική διαμάχη που διήρκεσε από το 726 μ.Χ. έως το 843 μ.Χ. Κατά τη διάρκειά της, οι εικονομάχοι θεωρούσαν ότι η λατρεία των εικόνων ήταν ειδωλολατρική και κατέστρεφαν τις αγιογραφίες και τις εικόνες.
Ωστόσο, οι υπερασπιστές των εικόνων (γνωστοί ως εικονόφιλοι ή εικονολάτρες), υποστήριζαν ότι οι εικόνες είναι ένα μέσο έκφρασης της Πίστης και δεν λατρεύονται, αλλά τιμώνται.
Η διαμάχη αυτή έληξε το 843 μ.Χ., όταν η αυτοκράτειρα Θεοδώρα και ο Πατριάρχης Μεθόδιος Α’ αναστήλωσαν τις Ιερές Εικόνες και καθιέρωσαν την Κυριακή της Ορθοδοξίας ως γιορτή της νίκης της Πίστης.
Κατά την πανηγυρική Θεία Λειτουργία αναγιγνώσκεται περικοπή από την προς Εβραίους επιστολής (ια’:24-26, και 32-40), όπου εκτίθενται οι αγώνες των αγίων ανδρών της Παλαιάς Διαθήκης υπέρ της Πίστεως, καθώς επίσης και περικοπή από το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο (Ιωάν. α’ 44-52), όπου ιστορείται η κλήση του Φιλίππου και Ναθαναήλ που ομολόγησαν τον Ιησού Χριστό ως υιόν του Θεού «Ῥαββί, σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ Βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ».
Σε ανάμνηση της αναστήλωσης των Ιερών Εικόνων, στους ιερούς ναούς γίνεται περιφορά των εικόνων από τους κληρικούς και τους λαϊκούς, όπου ο καθένας κρατά από μια εικόνα, που έχει φέρει μαζί του απο το σπίτι του.
Παράλληλα, διαβάζεται το Συνοδικό της Ορθοδοξίας, που είναι ένα κείμενο που περιέχεται στο λειτουργικό βιβλίο του Τριωδίου και αποτελεί την περίληψη όλης της Ορθόδοξης διδασκαλίας της Εκκλησίας μας.
Το Συνοδικόν τής Ορθοδοξίας είναι οι αποφάσεις τής Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, πού αναφέρονται στην προσκύνηση των ιερών Εικόνων. Η ανάγνωσή τους την Κυριακή τής Ορθοδοξίας έδωσε τον τίτλο Συνοδικόν τής Ορθοδοξίας. Αργότερα στο Συνοδικόν τής Ορθοδοξίας προστέθηκε και ο όρος πίστεως τών ησυχαστικών Συνόδων τού 14ου αιώνος. Έτσι, το Συνοδικόν τής Ορθοδοξίας περιλαμβάνει τις αποφάσεις τόσο τής Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, όσο και των Συνόδων τού 14ου αιώνος.
Η Κυριακή της Ορθοδοξίας συμβολίζει τη διατήρηση της αληθινής Πίστης μέσα από τους αιώνες, απέναντι στις αιρέσεις που προσπάθησαν να αλλοιώσουν το Ορθόδοξο δόγμα.
Επίσης τη μνήμη των Αγίων Σαράντα Μαρτύρων που μαρτύρησαν στη Σεβάστεια τιμά η Εκκλησία μας.
Και οι σαράντα αυτοί Άγιοι ήταν στρατιώτες στο πιο επίλεκτο τάγμα του στρατού του Λικινίου. Όταν αυτός εξαπέλυσε διωγμό κατά των χριστιανών, οι Άγιοι σαράντα συλλαμβάνονται αμέσως από τον έπαρχο Αγρικόλα (στη Σεβάστεια).
Στην αρχή τους επαινεί και τους υπόσχεται αμοιβές και αξιώματα, για να αρνηθούν την πίστη τους. Τότε ένας από τους σαράντα, ο Κάνδιδος, απαντά: «Ευχαριστούμε για τους επαίνους της ανδρείας μας. Άλλ’ ο Χριστός, στον όποιο πιστεύουμε, μας διδάσκει ότι στον καθένα άρχοντα πρέπει να του προσφέρουμε ό,τι του ανήκει. Και γι’ αυτό στο βασιλέα προσφέρουμε τη στρατιωτική υπακοή
Αν, όμως, ενώ ακολουθούμε το Ευαγγέλιο, δεν ζημιώνουμε το κράτος, αλλά μάλλον το ωφελούμε με την υπηρεσία μας, γιατί μας ανακρίνεις για την πίστη πού μορφώνει τέτοιους χαρακτήρες και οδηγεί σε τέτοια έργα;» Ο Αγρικόλας κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να τους επιβληθεί με ήρεμο τρόπο και διέταξε να τους βασανίσουν.
Οπότε, μια παγωμένη χειμωνιάτικη νύχτα, τους ρίχνουν στα κρύα νερά μιας λίμνης. Το μαρτύριο ήταν φρικτό. Τα σώματα άρχισαν να μελανιάζουν. Αλλα αυτοί ενθάρρυναν ο ένας τον άλλο, λέγοντας: «Δριμύς ο χειμών, αλλά γλυκύς ο παράδεισος. Λίγο ας υπομείνουμε και σε μια νύχτα θα κερδίσουμε ολόκληρη την αιωνιότητα».
Ενώ προχωρούσε το μαρτύριο, ένας μόνο λιποψύχησε και βγήκε από τη λίμνη. Τον αντικατέστησε όμως ο φρουρός (Αγλάϊος), που είδε τα στεφάνια πάνω από τα κεφάλια τους. Ομολόγησε το Χριστό, μπήκε στη λίμνη και μαζί με τους 39 παίρνει και αυτός το στεφάνι του μαρτυρίου, αφού μισοπεθαμένους τους έβγαλαν το πρωί από τη λίμνη και τους συνέτριψαν τα σκέλη. Τα μαρτυρικά λείψανα ευρέθησαν από τους Χριστιανούς σε κάποιο γκρεμό, όπου είχαν συναχθεί κατά θεία οικονομία και ενταφιάσθηκαν με ευλάβεια.
Στον Ευεργετινό αναφέρεται ότι ενώ οι Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες βρίσκονταν στο στάδιο της αθλήσεως έχοντας παραμείνει όλη τη νύχτα μέσα στην παγωμένη λίμνη και καθώς τους έσερναν στον αιγιαλό για να τους συντρίψουν τα σκέλη, η μητέρα ενός Μάρτυρος παρέμενε εκεί πάσχουσα με αυτούς, βλέποντας το παιδί της που ήταν νεότερο στην ηλικία από όλους, μήπως και λόγω του νεαρού της ηλικίας και της αγάπης προς την ζωή, δειλιάσει και βρεθεί ανάξιο της τιμής και της τάξεως των στρατιωτών του Χριστού. Στεκόταν λοιπόν, εκεί και άπλωνε τα χέρια της προς το παιδί της λέγοντας:
«Παιδί μου γλυκύτατο, υπόμεινε για λίγο και θα καταστείς τέκνο του Ουράνιου Πατέρα. Μην φοβηθείς τις βασάνους. Ιδού, παρίσταται ως βοηθός σου ο Χριστός. Τίποτε δεν θα είναι από εδώ και πέρα πικρό, τίποτα το επίπονο δεν θα απαντήσεις. Όλα εκείνα παρήλθαν, διότι όλα αυτά τα νίκησες με τη γενναιότητά σου. Χαρά μετά από αυτά, άνεση, ευφροσύνη. Όλα αυτά θα τα γεύεσαι, διότι θα είσαι κοντά στον Χριστό και θα πρεσβεύεις εις Αυτόν και για μένα που σε γέννησα».
Τα λείψανα των Αγίων βρήκε με θεία οπτασία, το έτος 438 μ.Χ., η αυτοκράτειρα Πουλχερία κρυμμένα στο ναό του Αγίου Θύρσου, πίσω από τον άμβωνα, στον τάφο της διακόνισσας Ευσέβειας σε δύο αργυρές θήκες, οι οποίες κατά την διαθήκη της Ευσέβειας, είχαν εναποτεθεί στον τάφο της στο μέρος της κεφαλής της. Στην συνέχεια η Πουλχερία οικοδόμησε ναό έξω από τα τείχη των Τρωαδησίων.
Σπουδαία από ιστορικής απόψεως θεωρείται από νεότερους ερευνητές η Διαθήκη των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, η οποία αποσκοπεί στο να παρεμποδίσει τον διασκορπισμό των ιερών λειψάνων τους μεταξύ των Χριστιανών, πράγμα συνηθισμένο στην Ανατολή κατά τους χρόνους εκείνους.
Δείτε περισσότερο φωτογραφικό υλικό ΕΔΩ
Φωτογραφίες : Φωτογραφείο Αλέξανδρος Μπουγάδης Σπάρτη
******
