Μεγάλη εορτή του Χριστιανισμού, σε ανάμνηση της Βάπτισης του Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό από τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο (ή Βαπτιστή). Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 6 Ιανουαρίου και είναι η τρίτη και τελευταία εορτή του Δωδεκαημέρου, που ξεκινά με τα Χριστούγεννα. Λέγεται, επίσης, Επιφάνια και Φώτα. Το όνομα της εορτής προκύπτει από τη φανέρωση των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδας, που σύμφωνα με τις Γραφές συνέβη κατά τη Βάπτιση του Ιησού. Στις Δυτικές Εκκλησίες, τα Θεοφάνια είναι περισσότερο συνδεδεμένα με την προσέλευση και την προσκύνηση των Τριών Μάγων στη Φάτνη της Γέννησης του Ιησού. Ιστορία  Όταν ο Ιησούς έγινε 30 ετών βαπτίστηκε στον Ιορδάνη Ποταμό από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο, που ήταν έξι μήνες μεγαλύτερός του και ασκήτευε στην έρημο, κηρύσσοντας το βάπτισμα της μετανοίας. Τη στιγμή της Βάπτισης, κατέβηκε από τον ουρανό το Άγιο Πνεύμα υπό μορφή περιστεράς στον Ιησού και ταυτόχρονα ακούσθηκε φωνή εξ ουρανού που έλεγε: «Ούτος εστί ο Υιός του Θεού ο αγαπητός, δια του οποίου ευδόκησε ο Θεός να σώσει τους αμαρτωλούς». Το γεγονός αυτό έχουν καταγράψει οι τρεις από τους τέσσερις Ευαγγελιστές, ο Μάρκος, ο Ματθαίος και ο Λουκάς. Αυτή δε είναι η πρώτη και μοναδική εμφάνιση στη Γη της Αγίας Τριάδας, σύμφωνα με τις Γραφές. Το πότε καθιερώθηκε να εορτάζονται τα Θεοφάνια δεν είναι γνωστό με βεβαιότητα. Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς αναφέρει ότι κάποιοι αιρετικοί Γνωστικοί γιόρταζαν από τις αρχές του δεύτερου αιώνα τη Βάπτιση του Ιησού, κατ' άλλους μεν στις 6 Ιανουαρίου, κατ' άλλους στις 10 Ιανουαρίου. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος παραδέχεται και περιγράφει την εορτή ως αρχαία πανήγυρη στην Αντιόχεια τη Μεγάλη και ότι από εκεί την παρέλαβαν οι Γνωστικοί. Κατά τον τέταρτο αιώνα, η εορτή των Θεοφανίων γιορτάζεται πλέον με λαμπρότητα σε όλη την Εκκλησία ως εορτή του φωτισμού της ανθρωπότητας δια του Αγίου Βαπτίσματος, απ' όπου και το όνομα «Τα Φώτα», εορτή «των Φώτων». Τελετές Δύο είναι οι κυριότερες τελετές των Θεοφανίων: Ο Μέγας Αγιασμός, που λαμβάνει χώρα εντός των Εκκλησιών. Η Κατάδυση του Τιμίου Σταυρού, που ακολουθεί τον Μεγάλο Αγιασμό. Ο Σταυρός καταδύεται σε θαλάσσιο χώρο εντός λιμένων, σε όχθες ποταμών ή λιμνών και στην ανάγκη σε δεξαμενές νερού, όπως στην ...
Διαβάστε περισσότερα

Από τους δημοφιλέστερους αγίους του χριστιανικού κόσμου. Η μνήμη του εορτάζεται σε Ανατολή και Δύση στις 6 Δεκεμβρίου. Προστάτης του Ελληνικού Ναυτικού. Απολυτίκιο Αγίου Νικολάου  Κανόνα πίστεως και εικόνα πραότητος εγκρατείας διδάσκαλον ανέδειξέ σε τη ποίμνη σου η των πραγμάτων αλήθεια δια τούτω εκτήσω τη ταπεινώσει τα υψηλά τη πτωχεία τα πλούσια. Πάτερ ιεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ σωθήναι τας ψυχάς ημών. Ο Νικόλαος γεννήθηκε στις 15 Μαρτίου του 270 στα Πάταρα της Λυκίας (σημερινό Γκελεμίς Τουρκίας) από γονείς ευσεβείς και πλούσιους και έτυχε επιμελημένης μόρφωσης. Αφού μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς, χειροτονήθηκε ιερέας και αγωνίστηκε για τη διάδοση της χριστιανικής πίστης, προστατεύοντας συγχρόνως κάθε αδύνατο, πάσχοντα ή αδικούμενο. Η άνοδός του στον αρχιεπισκοπικό θρόνο των Μύρων της Λυκίας (σημερινό Ντεμρέ Τουρκίας), προκάλεσε την οργή των ειδωλολατρών, οι οποίοι των συνέλαβαν και τον υπέβαλαν σε βασανιστήρια. Αποφυλακίστηκε μετά την επικράτηση του Μεγάλου Κωνσταντίνου και αφοσιώθηκε στο ποιμαντικό του έργο. Έλαβε μέρος στην Α' Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας (325), όπου διαμορφώθηκε εν πολλοίς το χριστιανικό δόγμα, με την καταδίκη της αίρεσης του Αρείου. Εκοιμήθη εν ειρήνη στις 6 Δεκεμβρίου του 343. Μετά την κοίμησή του ονομάστηκε «μυροβλύτης», επειδή τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν άγιο μύρο. Στον Άγιο Νικόλαο αποδίδονται και πολλά θαύματα. Το μεγαλύτερο μέρος των λειψάνων του βρίσκονται σήμερα στη Βασιλική του Αγίου Νικολάου στο Μπάρι της Ιταλίας κι ένα μέρος τους στον ναό του Αγίου Νικολάου στο νησάκι Λίντο της Βενετίας. Η μεταφορά τους στην Ιταλία έγινε επί βυζαντινού αυτοκράτορος Αλεξίου Β' Κομνηνού (1180-1183), όταν τα Μύρα κατακτήθηκαν από τους Σελτζούκους Τούρκους και υπήρχε κίνδυνος να τα καταστρέψουν. Στην ελληνική λαϊκή παράδοση η εορτή του Αγίου Νικολάου αποτελεί το τέλος του εορταστικού τριημέρου που ονομάζεται «Νικολοβάρβαρα» και είναι ταυτισμένα με το δυνατό κρύο και τις άσχημες καιρικές συνθήκες. Σχετικές οι παροιμίες: «άε Βαρβάρα φύσα, άε Σάββα βρέξον, αε Νικόλα σόντσον (χιόνισε)» (ποντιακή), «Τα Αγιονικολοβάρβαρα ή βρέχει ή χιονίζει» και «Βαρβαρίτσες, Νικολίτσες, όπου να’σαι μέσα να’σαι». Ο Άγιος Νικόλαος τιμάται ιδιαίτερα σε όλο τον ελληνικό χώρο από τους ανθρώπους της θάλασσας. Είναι προστάτης των ναυτικών, του Πολεμικού και του Εμπορικού Ναυτικού. Είναι ο πολιούχος Άγιος ...
Διαβάστε περισσότερα

Στο πλαίσιο της «Παγκόσμιας Ημέρας Εθελοντισμού» που καθιερώθηκε από τον Ο.Η.Ε. το 1985, η 5η Δεκεμβρίου έχει θεσπιστεί στην πατρίδα μας με το Ν.4029/11 ως «Ημέρα του Εθελοντή Πυροσβέστη». Οι 2.200 Έλληνες Εθελοντές Πυροσβέστες (γυναίκες και άνδρες), οι οποίοι είτε υπηρετούν σε Πυροσβεστικούς Σταθμούς των πόλεων είτε και στα πιο απομακρυσμένα Πυροσβεστικά Κλιμάκια της Χώρας, από το 1991 μέχρι και σήμερα προσφέρουν ανιδιοτελώς, ευρισκόμενοι πάντα όπου η Υπηρεσία τους διατάξει, ανταποκρινόμενοι με επαγγελματισμό και με υψηλή αίσθηση του καθήκοντος σε κάθε συμβάν που καλείται να επέμβει το Πυροσβεστικό Σώμα. Ιδιαίτερα σήμερα που την καθημερινότητά μας την μαστίζει αυτή η πρωτόγνωρη εμπειρία της Πανδημίας, από έναν ιό που απειλεί άμεσα τις ζωές όλων μας, ο Εθελοντής Πυροσβέστης έχει θέσει για ακόμα μία φορά ως υπέρτατο και ιερό καθήκον του την προστασία της ζωής και της περιουσίας των συνανθρώπων μας, αψηφώντας, ως έχει συνειδησιακή υποχρέωση, τους όποιους κινδύνους. Τιμούμε πάντα και δεν ξεχνάμε ποτέ όλους τους συναδέλφους που «έφυγαν» μαχόμενοι, έχοντας στο μυαλό μας τον αείμνηστο συνάδελφο Εθελοντή Αρχιπυροσβέστη Παναγιώτη Πλεξίδα, 27 ετών ο οποίος στις 6 Σεπτεμβρίου 2020 έπεσε εν ώρα καθήκοντος, κατά την διάρκεια κατάσβεσης αγροτικής πυρκαγιάς στο Αγρίνιο. Η Πανελλήνια Ένωση Εθελοντών Πυροσβεστικού Σώματος συνεχίζει να υπηρετεί με συνέπεια και υπευθυνότητα τον θεσμό του Εθελοντή Πυροσβέστη, με στόχο την περαιτέρω ανάπτυξή του σε ευρωπαϊκά πρότυπα και ζητά την στήριξη όλων των φορέων αλλά και των ιδιωτών, με μοναδικό γνώμονα την προστασία των συμπολιτών, του περιβάλλοντος αλλά και της ιδίας της κοινωνίας που καθημερινά δοκιμάζεται. Τέλος, εκφράζουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσοι διαχρονικά στήριξαν και στηρίζουν τον θεσμό, και επίσης νοιώθουμε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε δημόσια, ιδιαίτερα το Ίδρυμα Σταυρός Νιάρχος για την σημαντική δωρεά Μέσων Ατομικής Προστασίας που πραγματοποίησε στο Πυροσβεστικό Σώμα με αποδέκτες και τους Εθελοντές Πυροσβέστες επιλύοντας σε σημαντικό βαθμό ένα χρόνιο πρόβλημα. PRESS OFFICE - Γραφείο Τύπου ΠΕΕΠΣ ...
Διαβάστε περισσότερα

Η Αγία Μεγαλομάρτυς Βαρβάρα προστάτις των παρθένων, των ψυχορραγούντων, των πυροβολητών. Τα ιερά λείψανα της Αγίας Βαρβάρας Η τιμία κάρα της Αγίας Βαρβάρας τεμαχίστηκε κατά τους προηγούμενους αιώνες. Έτσι τεμάχιά της σήμερα ευρίσκονται στην Ιερά Μονή Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων καθώς και στον Ιερό Ναό Παναγίας Επισκέψεως στα Τρίκαλα. Επίσης στον Ρωμαιοκαθολικό Ναό του Αγίου Αποστόλου Πέτρου στο Montecatini Alto της Ιταλίας ευρίσκεται η προσθία όψη της τιμίας κάρας (μεσσαίο τριτημόριο). Λείψανα της Αγίας εντός της Ιταλικής επικράτειας αποθησαυρίζονται στον Καθεδρικό Ναό του Rieti, στην Ιερά Μονή Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου στο Torcello της Βενετίας όπως και στην Βασιλική του Αγίου Μάρκου στην Βενετία (βλέπε παρακάτω). Το άφθαρτο δεξιό πέλμα (από τον αστράγαλο και κάτω) φυλάσσεται στον Ρωμαιοκαθολικό Καθεδρικό Ναό στο Dignano της Κροατίας. Αποτμήματα λειψάνων της Αγίας προσκυνούνται στις Γυναικείες Ιερές Μονές Παναγίας Ελεούσης Ρότσο Καλύμνου, Μεταμορφώσεως-Αγίας Βαρβάρας Ρουσσάνου Μετεώρων, «Κυρίας των Αγγέλων» (Οσίας Πελαγίας) Κεχροβουνίου Τήνου, Αγίας Βαρβάρας Ταλάντων Σύρου. Μέρος της δεξιάς χειρός της Αγίας και ένας βραχίονας φυλάσσονται ευλαβικά στην Αθωνική Μονή Σίμωνος Πέτρα. Τμήματα των Ιερών Λειψάνων της Αγίας ευρίσκονται και στην Ρωσία, στην Λαύρα του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι στην Αγία Πετρούπολη. Επίσης και στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Βλαδιμήρου στο Κίεβο της Ουκρανίας. Τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας έχοντας μεταφερθεί στην Κωνσταντινούπολη έτυχαν ιδιαιτέρας τιμής από τον Αυτοκράτορα Λέοντα Στ’ τον Σοφό (886-912), ο οποίος ανήγειρε Ναό της Μάρτυρος εντός των ανακτόρων όπου και τα εφύλασσε συμμετέχοντας στην λαμπρή πανήγυρη της Αγίας. Τον 12ο αιώνα τα λείψανα της Αγίας έφθασαν στο Κίεβο. Τα μετέφερε εκεί το 1108  η θυγατέρα του Αυτοκράτορα Αλεξίου Κομνηνού που λεγόταν Βαρβάρα. Μετέβη εκεί για να γίνει σύζυγος του Μεγάλου Δουκός  Svyatopolk Mykhailo Izyaslavovych. Αρχικά τα λείψανα της Αγίας τοποθετήθηκαν στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Μιχαήλ (Mykhailivsky Zlatoverkhy) έναν από τους τρεις μεγαλύτερους Ναούς του Κιέβου, κτισμένο από τον Μέγα Δούκα Svyatopolk Mykhailo Izyaslavovych. Όταν ο ναός το 1930 κατεδαφίστηκε από τους κομμουνιστές, τα λείψανα της Αγίας μεταφέρθηκαν στον Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέου και αργότερα, όταν ο Ναός αυτός μετατράπηκε σε μουσείο, η λειψανοθήκη με τα λείψανα της Αγίας μεταφέρθηκαν στον ...
Διαβάστε περισσότερα

«Διεκδικούμε ζωή με υγεία, ισότητα και αξιοπρέπεια!» Το 1992, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ανακήρυξε την 3η Δεκεμβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία. Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία είναι μία ημέρα αγώντώσεις της πανδημίας όπως η κοινωνική απομόνωση, η αποσύνδεση και οι μειωμένες υπηρεσίες έχουν επηρεάσει αρνητικά τις ζωές και την ψυχική υγεία των ατόμων με αναπηρία σε όλο τον κόσμο. Μέσα σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες αγωνιζόμαστε να ευαισθητοποιήσουμε την κοινωνία σε θέματα αναπηρίας και διαφορετικότητας.  Η 3η Δεκέμβρη,  δίνει ακόμα μια ευκαιρία στην Κυβέρνησα για το αναπηρικό κίνημα, μία ημέρα υπενθύμισης και μία ημέρα ενημέρωσης για την αναγκαιότητα της ισορροπημένης σχέσης των ικανοτήτων των ατόμων με αναπηρία και του περιβάλλοντος όπου διαβιώνουν. Τα άτομα με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις, υπό το πρίσμα της Διεθνούς Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία του ΟΗΕ και τη συνταγματικά κατοχυρωμένη ΙΣΟΤΗΤΑ τόσο στα δικαιώματα, όσο και στις υποχρεώσεις της καθημερινότητας, δηλώνει και την ΙΣΑΞΙΑ ανάγκη στη ΖΩΗ. Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία μας βρίσκει αντιμέτωπους με την πιο κρίσιμη περίοδο σε παγκόσμιο επίπεδο, αυτής της Πανδημίας του Κορωνοϊού. Για το λόγο αυτό, η μέρα αυτή αφιερώνεται στην διασφάλιση της υγείας και της ασφαλούς εργασίας των ατόμων με αναπηρία και χρονίως πασχόντων.  Το Σωματείο Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες Ν. Λακωνίας σε συνεργασία με τη ΠΟΜΑμεΑ και την Ε.Σ.Α.μεΑ. στέκεται δίπλα στους πολίτες με αναπηρία και χρόνια πάθηση και τις οικογένειες τους ώστε να αντιμετωπίσουμε τις επιπλέον δυσκολίες που έχει επιφέρει η πανδημία του Κορωνοϊού. Οι επιπη και σε ολόκληρη την  κοινωνία να εστιάσει την προσοχή της στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ατόμων με αναπηρία και χρονίως πασχόντων, βελτιώνοντας έτσι την ποιότητα ζωής τους και υλοποιώντας μεταρρυθμίσεις που θα αναπτύξουν νέες προοπτικές για την κοινωνική τους ενσωμάτωση. Μένουμε οργανωμένοι, σαν μια γροθιά, μένουμε ασφαλείς. Τίποτα για εμάς χωρίς εμάς! ΑΜΕΑ ΛΑΚΩΝΙΑΣ ...
Διαβάστε περισσότερα

Οἱ Λακεδαίμων, οὐδαμῶς Δαίμων λάκοι. Σοβεῖ γὰρ αὐτὸν τοῖς τεραστίοις Νίκων. Ημερομηνία εορτής:  26.11.2020 Σταθερή. Πολιούχος Σπάρτης Βιογραφία Ο Όσιος Νίκων γεννήθηκε μεταξύ των ετών 920 - 925 μ.Χ. Καταγόταν από τον Πολεμωνιακό Πόντο και ήταν γιος μεγιστάνα. Νέος ακόμα άφησε το πατρικό του σπίτι και μόνασε. Επειδή δε τον διέκρινε Ιερός ζήλος και μεγάλο χάρισμα διδακτικότητας, γύρισε όλη την Ανατολή σαν απεσταλμένος της Μονής του κηρύττοντας το Ευαγγέλιο και επαναλάμβανε τη φωνή, που αντήχησε πρώτα στην έρημο της Ιουδαίας και κοντά στις όχθες του Ιορδάνη: «Μετανοεῖτε». Κατόπιν ο όσιος Νικών πήγε στην Κρήτη, όπου παρέμεινε διδάσκοντας για 20 χρόνια. Από κει πήγε στην Πελοπόννησο, όπου κατέληξε στην πόλη των Λακώνων. Εκεί κήρυξε, έκανε διάφορα θαύματα και έκτισε ναό στο όνομα του Σωτήρος Ιησού Χριστού. Η ηθική επιρροή του στους κατοίκους, υπήρξε μεγάλη. Και στη χώρα αυτή, που αγάπησε περισσότερο και από την πατρίδα του, άφησε την τελευταία του πνοή το έτος 998 μ.Χ. Αξίζει τέλος να σημειώσουμε ότι ο Όσιος Νίκων επισκέφτηκε και την Εύβοια. Εκεί ασχολήθηκε, όπως έπραττε παντού, με το κήρυγμα. Έλαβε αφορμή από το φαινόμενο της παλίρροιας και μίλησε «Περί της ρευστότητας και μεταβλητότητας του εγκοσμίου βίου και περί των ασταθών τρόπων των ακαταστάτων ανθρώπων». Τόπος από όπου εκήρυττε ήταν το υψηλό φρούριο του Ευρίπου (Χαλκίδος). Θαυματούργησε σώζοντας ένα παιδί που έπεσε από ψηλά από το φρούριο. Όλοι νόμιζαν ότι σκοτώθηκε. Όταν συνήλθε το παιδί είπε: Δεν σκοτώθηκα γιατί με κράτησε αυτός ο μοναχός που λέει «Μετανοείτε». Επίσης θεράπευσε μία δαιμονόπληκτη γυναίκα για τη θεραπεία της οποίας προσευχήθηκε δημόσια με τη συμμετοχή του λαού. Ἀπολυτίκιον   Ἦχος α’. Θείας πίστεως. Χαίρει ἔχουσα ἡ Λακεδαίμων, θείαν λάρνακα, τῶν σῶν λειψάνων, ἀναβρύουσαν πηγὰς τῶν ἰάσεων, καὶ διασώζουσαν πάντας ἐκ θλίψεων, τοὺς σοὶ προστρέχοντας Πάτερ ἐκ πίστεως. Νίκων Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος. Κοντάκιον Ἦχος πλ. β’. Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πληρώσας. Τὴν Ἀγγελικὴν μιμούμενος πολιτείαν, κόσμου τὰ τερπνὰ ὡς σκύβαλα ἐλογίσω, μετανοίας τὴν τρίβον δεικνύων ἡμῖν, θεοφόρε Νίκων Ὅσιε· διὰ τοῦτό σε γεραίρομεν, ἐκτελοῦντες νῦν τὴν μνήμην σου· ὑπάρχεις γὰρ ἀληθῶς, ἰαμάτων πηγή. http://www.saint.gr/3093/saint.aspx ...
Διαβάστε περισσότερα