Πάνω από 1.000 φωτογραφικές μηχα νές στο Μουσείο μηχανών "Τάκη Αϊβαλή" στο Μυστρά Ένα διαφορετικό μουσείο έχει συσταθεί και λειτουργεί τα τελευταία χρόνια  στον δήμο Σπάρτης και συγκεκριμένα στον Μυστρά, γενέτειρα του συλλέκτη-φωτογράφου Τάκη Αϊβαλή, το όνομα του οποίου φέρει. Πρόκειται για το Μουσείο Φωτογραφικών Μηχανών, το οποίο δημιουργήθηκε από τη δωρεά της προσωπικής συλλογής του γνωστού φωτογράφου Τάκη Αϊβαλή, από την οικογένεια του , που θεωρείται η μεγαλύτερη παγκοσμίως ιδιωτική συλλογή φωτογραφικών μηχανών. Ο συλλέκτης ξεκίνησε τη συλλογή του στα μέσα της δεκαετίας του ’40 όταν ο πατέρας του, ερχόμενος από την Αμερική, του έκανε δώρο μια μικρή φωτογραφική μηχανή Kodak 1Α τύπου pocket του 1923, η οποία έμελλε να τον οδηγήσει στον χώρο της φωτογραφίας. Με την πάροδο των χρόνων η συλλογή του άρχισε να αυξάνεται και το 1967 έφθασε να έχει περισσότερες από 300 μηχανές –από τις οποίες οι έξι είναι αεροφωτογραφικές– τις οποίες αγόρασε σε εξευτελιστικές τιμές από παλαιοπωλεία της Νέας Υόρκης, αφού τα χρόνια εκείνα δεν τις θεωρούσαν συλλεκτικά κομμάτια. Ο Τ. Αϊβαλής συνέχισε να εμπλουτίζει τη συλλογή του με αγορές φωτογραφικών μηχανών από όλο τον κόσμο, δημιουργώντας ικανό δείγμα εξέλιξης των φωτογραφικών μηχανών του 20ού αιώνα. Στη συλλογή του συγκαταλέγονται χαρακτηριστικά μοντέλα των εταιριών Kodak, Agfa, Ansco, Argus, Coronet, Zeiss Ikon, Bilora, Dacora, Ferrania, Minolta, Ilford, Yashica, Nikon, Canon, Olympus, Mamiya, Polaroid, Zenit, Gomz, Practica, Fed, Lomo, μαζί με αεροφωτογραφικές μηχανές που χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν από τον αμερικανικό στρατό, για τη δημιουργία χαρτών ή τη φωτογράφιση ολόκληρων περιοχών. Η συλλογή περιλαμβάνει περίπου 1.000 φωτογραφικές μηχανές, οι οποίες του χάρισαν το 2001 μια θέση στο βιβλίο των ρεκόρ Guinness και σήμερα μπορεί να τις θαυμάσει κανείς επισκεπτόμενος το ιδιαίτερο αυτό μουσείο στον Μυστρά. Σημειώνεται ότι ο Τάκης Αϊβαλής γεννήθηκε στον Μυστρά το 1934, σπούδασε στην Αμερική και τη Γερμανία και εργάστηκε ως φωτογράφος σε διαφημιστικές εταιρείες και μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα της χώρας. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Φωτογράφων Ελλάδος Δημιουργικής Φωτογραφίας και μέλος του μουσείου της Kodak στη Νέα Υόρκη. Το 2006 συνέγραψε και εξέδωσε το φωτογραφικό και ιστορικό λεύκωμα «Μυστράς: Ταξίδι στο χρόνο», το οποίο, μέσω του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων, έτυχε πολύ καλής ανταπόκρισης. Να σημειώσουμε ότι δυστυχώς το Μουσείο δεν έχει μόνιμο προσωπικό από το Δήμο Σπάρτης παρά μόνο εποχιακούς με συνέπεια το Μουσείο κάποιες ημέρες του χρόνου να είναι κλειστό , καλό θα είναι πριν το επισκεφτείτε να ενημερωθείτε από το Δήμο Σπάρτης για τις ώρες  λειτουργίας του.  (C) Φωτογραφίες Αλέξανδρος Μπουγάδης Μέλος του ομίλου UNESCO Τεχνών , Λόγου και Επιστημών Ελλάδος. Ακολουθήστε μας στο facebook  & twitter και μάθετε πριν από όλους τι “παίζει”!   ...
Διαβάστε περισσότερα

Ως κορυφαίος προορισμός της ελληνικής ενδοχώρας «Greece’s Leading Mainland Destination 2019» διακρίθηκε η Μάνη, κατά την απονομή του ευρωπαϊκού σκέλους των βραβείων «World Travel Awards» που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο, 8 Ιουνίου 2019, στη Μαδέρα της Πορτογαλίας σε ειδική τελετή γκαλά. Σε ό,τι έχει να κάνει με τις βραβεύσεις της Ελλάδας σε εθνικό επίπεδο, πέρα από την ιστορική περιοχή της Πελοποννήσου η οποία άφησε πίσω της στην σχετική κατηγορία την Χαλκιδική, το Καρπενήσι, το Μέτσοβο και το Πήλιο, ξεχωρίζει η διάκριση των Κυκλάδων ως κορυφαίου νησιωτικού προορισμού και των Χανίων ως κορυφαίου προορισμού εμπειριών επισκέπτη. φωτογραφίες από την περιοχή της Λακωνικής Μάνης Αλέξανδρου Μπουγάδη ...
Διαβάστε περισσότερα

Εκεί όπου σταματάει η λογική του ωραίου, αρχίζει η Ελαφόνησος. Εκεί όπου νομίζεις πως τα έχεις δει όλα, βρίσκεσαι μπροστά στη διπλή παραλία του Σίμου…  Αν ονειρευτήκατε ποτέ παιχνίδια με τα χρώματα της φύσης, κοραλένιες και σμαραγδένιες αποχρώσεις μπλεγμένες με χρυσόλευκους κόκκους απέραντης αμμουδιάς, τότε ξέρετε που να πάτε… Στην παραλία του Σίμου! Η παραλία του Σίμου, αποτελεί το σήμα κατατεθέν του νησιού της Ελαφονήσου κυρίως για την πανδαισία χρωμάτων της, τα πεντακάθαρα νερά της, τους φυσικούς αμμόλοφους που ξεπερνούν τα 10μ σε ύψος, τα απίστευτης ομορφιάς κρίνα της θάλασσας και το μοναδικό πάντρεμα γης και θάλασσας σε μια λωρίδα που φαντάζει ως μονοπάτι προς τον ουρανό… Σε απόσταση 4 χιλιομέτρων από τον οικισμό της Ελαφονήσου, στη νότια πλευρά του νησιού βρίσκονται οι δίδυμες παραλίες του Σίμου (μικρή παραλία) και του Σαρακήνικου . Χαρακτηριστικό του τοπίου είναι η ψιλή χρυσή άμμος, τα ρηχά, γαλαζοπράσινα, διάφανα νερά, οι αμμόλοφοι που φτάνουν ακόμα και τα 10 μ. ύψος και το κεδρόδασος που απλώνεται σε μεγάλη έκταση ενώνοντας τις δύο παραλίες. Η απέραντη, κατάλευκη αμμουδιά και τα τυρκουάζ νερά δίνουν στο τοπίο μια εξωτική ομορφιά. Στις παραλίες του Σίμου και του Σαρακήνικου μπορεί κανείς να θαυμάσει τη ροζ άμμο που προέρχεται από κόκκινα κοράλλια που υπάρχουν στο βυθό, τα αμέτρητα πολύχρωμα κοχύλια και τον πλούσιο υποθαλάσσιο χώρο. Οι πιο μαγικές στιγμές για να βρεθεί κανείς στο Σίμο είναι την ώρα της ανατολής του ήλιου, τις νύχτες που, όταν δεν υπάρχει φεγγάρι, μπορεί κανείς να δει τα αμέτρητα αστέρια αλλά κυρίως, τις νύχτες με πανσέληνο: μία σπάνια εμπειρία κατά την οποία η κατάλευκη άμμος αντανακλά το φως της σελήνης και η θάλασσα γεμίζει ασημόσκονη. Ο Σίμος είναι ουσιαστικά δύο παραλίες απέναντι από την Νεάπολη στην Λακωνία νότια της Πελοποννήσου και το μοναδικό κατοικήσιμο νησί της , στον κόλπο των Βατίκων. Στη νότια πλευρά της Ελαφονήσου απλώνεται η αμμουδιά από τον Φράγκο έως το Σαρακήνικο. Δύο παραλίες αντικριστά μεταξύ τους, που ενώνονται δημιουργώντας ένα μοναδικό τοπίο, με εξωτική ομορφιά που παραπέμπει σε Καραϊβική. Ο Σίμος αφήνει στον επισκέπτη μια ανεπανάληπτη εμπειρία διαθέτοντας όλες τις προδιαγραφές για στιγμές χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς. Η τεράστια ατελείωτη παραλία μήκους τουλάχιστον ενός χιλιομέτρου με νερά που σχηματίζουν μοναδικά πράσινα και τιρκουάζ χρώματα αφήνουν άφωνο όποιον φτάνει εδώ για πρώτη φορά. Πρόκειται για μια από τις πλέον δημοφιλείς Ελληνικές παραλίες, χαρακτηριστική για την μοναδικότητά της. Το μαγευτικό δίδυμο των παραλιών που σχηματίζουν τον Σίμο γεμίζει τους θερινούς μήνες από κολυμβητές αλλά λόγω του μεγέθους της παραλίας δεν θα στριμωχτείτε. Οι τεράστιοι αμμόλοφοι με το χρυσαφένιο χρώμα και τους κέδρους, που θα περπατήστε μέχρι να βρέξετε τα πόδια σας με το θαλασσινό νερό, αποτελούν μια ξεχωριστή εικόνα για τα Ελληνικά δεδομένα. φωτογραφίες - βίντεο  Αλέξανδρος Μπουγάδης Καλ./Φωτογράφος Μέλος του ομίλου UNESCO τεχνών , λόγου & επιστημών Ελλάδος  πηγές elafonisos.inspacetime.gr simoscamping.gr moriasnow.gr Δείτε περισσότερους προορισμούς ΕΔΩ  =================================================================================== Φωτογράφηση & Βιντεοσκόπηση Γάμων, Βαπτίσεων , Εκδηλώσεων  Δημιουργία ψηφιακών άλμπουμ & DVD 6909031174 ...
Διαβάστε περισσότερα

Το μικρό χωριουδάκι με τις καταπληκτικές παραλίες του, βρίσκεται τοποθετημένο σε «στρατηγικό» σημείο του νομού Λακωνίας: 87 χιλιόμετρα από την  Σπάρτη και 41 από το Γύθειο, είναι υπέροχο ορμητήριο κοντινών ή μακρινών αποστάσεων καθώς σε κοντινή απόσταση βρίσκεται και η Αρεόπολη. Εμείς δεν θα μείνουμε τόσο στο γραφικό χωριό αλλά στην χερσονίδα Σκοπά μια στενή λωρίδα γής μήκους 300 μ. , διασώζονται νεολιθικά, προελληνικά, Ελληνικά και βυζαντινά ερείπια, θα την βρείτε λίγο μετά την κεντρική παραλία και το λιμάνι, εύκολα δεν θα πούμε ότι θα την βρείτε γιατί δεν υπάρχει πινακίδα κατευθύνσεως για την παραλία , τώρα πως θα πάτε ή θα ρωτήσετε ή περνώντας την παραλία και το λιμάνι στα αριστερά σας θα δείτε μια παιδική χαρά , εκεί αφήστε το αυτοκίνητο και θα πάρετε το μικρό μονοπάτι , μην σας φοβίσει η πινακίδα που λέει αδιέξοδος , στο τέλος του μονοπατιού θα την βρείτε μπροστά σας.  Η μαγευτική χερσονησίδα Σκοπά, ανατολικά του Κότρωνα, ήταν η θέση της θαλασσινής ακρόπολης της αρχαίας Τευθρώνης και επίνειο του αρχαίου Πύρριχου. Σήμερα απομένουν λιγοστά λείψανα που φθάνουν μέχρι και την Ρωμαική εποχή, ενώ το εκεί εκκλησάκι του Αγ. Νικολάου είναι κτισμένο πάνω στον αρχαίο ναό της Ισσωρίας Αρτεμης.  Στην ΒΔ πλευρά της δεξιάς παραλίας υπάρχουν ερείπια Ρωμαικών Ιαματικών Λουτρών. Ακόμη και σήμερα η θάλασσα στην δεξιά παραλία χαρακτηρίζεται από πολλά θερμά θαλάσσια ρεύματα. exploring-greece.gr φωτογραφίες Αλέξανδρος Μπουγάδης  ...
Διαβάστε περισσότερα

Επαφή με τη φύση σε ένα μαγευτικό τοπίο Γραφικοί οικισμοί αγκαλιασμένοι από πλούσια βλάστηση, ένα βουκολικό τοπίο να σας συντροφεύει και η μαγευτική επαφή με τη φύση να διώχνει μακριά κάθε έγνοια της καθημερινότητας. Ο επιβλητικός Ταΰγετος κρύβει αμέτρητα μυστικά και ένα εντυπωσιακό φυσικό τοπίο και σας προσκαλεί να τα ανακαλύψετε μέσα από τα μονοπάτια του. Λίγα μόλις χιλιόμετρα από την Σπάρτη ένα μονοπάτι στην άγρια ομορφιά του Ταΰγετου ,  όπου εκεί συναντάς τρεις Παναγίες  Φανερωμένη ,  Ζαγούνα , Λαγκαδιώτισσα , σε μια μαγευτική διαδρομή και το ταξίδι μόλις ξεκίνησε....  Ξεκινώντας από το μονοπάτι που βρίσκουμε στο  χωριό Παρόρι απέναντι από τις σχολές ΟΑΕΔ προς Παναγία Ζαγούνα , εδώ το μονοπάτι ελίσσεται πάνω στις πλαγιές του Αγίου Ελισσαίου, όπου συναντά την Παναγία την Ζαγούνα, που φωλιάζει μέσα σε μια μεγάλη σπηλιά, και μετά από 50 λεπτά διαδρομή καταλήγει στη φημισμένη Μονή Φανερωμένης. Το μονοπάτι είναι ανηφορικό μέχρι το Μοναστήρι της Παναγίας Φανερωμένης Αναβρυτής . Ι. Μετόχιον Φανερωμένης εν Αναβρυτή Δ. Σπάρτη Από το μοναστήρι θα πάρετε το δρόμο που θα κατηφορίσετε προς Σωτήρα και έπειτα θα μπείτε στο φαράγγι για την Παναγία Λαγκαδιώτισσα ,  όπου στο τέλος της διαδρομής θα έχετε καταλήξει λίγα μέτρα από εκεί όπου ξεκινήσατε , κυκλικό μονοπάτι που αξίζει να κάνετε.  Εντυπωσιακό μονοπάτι  που διασχίζεις μέσα από το παλιό λιθόστρωτο μονοπάτι.  Οι πηγές αρκετές να τρέχουν κρύο κρυστάλλινο νερό ακόμη και τις ποιο ζεστές ημέρες του καλοκαιριού. Η θέα είναι μοναδική καθώς απλώνεται η Σπάρτη στα πόδια σας , στην σκιά του Ταΰγετου και πίσω της ο Πάρνωνας  καθώς η κοιλάδα του Ευρώτα περνάει από δίπλα της.  Η διαδρομή είναι πολύ εύκολη και προσφέρει εκπληκτική θέα προς τη Λακωνία. Χαρακτηριστικό της περιοχής αποτελεί η Οφρύς του Ταϋγέτου (Ophrys taygetica), ένα νέο είδος άγριας ορχιδέας που ανακοινώθηκε το 2010. Βίντεο με προορισμούς και όχι μόνο ΕΔΩ Δείτε περισσότερους προορισμούς ΕΔΩ  Επιμέλεια – Φωτογραφίες Αλέξανδρος Μπουγάδης Δημοσιογράφος / Καλ. Φωτογράφος Μέλος Ομίλου Unesco Τ.Λ.Ε.Ε ********** Φωτογραφείο Αλέξανδρος Μπουγάδης Κλείνουμε 1 χρόνο στο νέο μας χώρο και γιορτάζουμε , κάνοντας έκπτωση 25% σε μυστήρια γάμων ~ βαπτίσεων του 2023 ΠΡΟΣΙΤΕΣ ΤΙΜΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ  Βραβευμένο κατάστημα με το Βραβείο Ικανοποίησης Πελατών Greek Awards 2021 Δημοσιογράφος –  Artist  Photographer Μέλος  Ομίλου UNESCO Τ.Λ.Ε.Ε Όθωνος Αμαλίας 59 Σπάρτη Τηλ. 6909031174 – 2731181250 email studiophotographyalexandrosbou@gmail.com ***** Sparta Voice ακολουθήστε μας : Facebook Sparta Voice  twitter Instagram  youtube channel Spartavoice.gr : Στην ιστοσελίδα μας παρέχεται τοποθέτηση προϊόντων από την Google , ουδεμία ευθύνη φέρουμε για την προβολή αυτών των προϊόντων  Αριθμός Μητρώου 13668 Διαπιστευμένο ΜΜΕ από την Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Πελοποννήσου ...
Διαβάστε περισσότερα

Η Ιερά Μονή Αγίων Τεσσαράκοντα Μεγαλομαρτύρων είναι κτισμένη σε μία περιοχή με σπάνιο φυσικό κάλλος, η οποία διαθέτει όλες τις προϋποθέσεις για ησυχαστική ζωή, μία ζωή, που συγκινεί και εμπνέει τους Μοναχούς , 20 λεπτά από την Σπάρτη.  Σε απόσταση 15΄ βορειοανατολικά από τη νέα Μονή βρίσκεται η παλαιά Μονή, κτισμένη σε μια φυσική χαράδρα δίπλα στα ήρεμα νερά του χειμάρρου Σωφρόνη. Πρόκειται για μία ολόκληρη μοναστική πολιτεία με κελλιά για τους Μοναχούς, διαδρόμους ανάμεσα στα κελλιά, Ναό (Καθολικό), αποθήκες για τα τρόφιμα, Τραπεζαρία των Μοναχών («Τράπεζα») και άλλους μοναστηριακούς χώρους. Σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή, η οποία σώζεται μέσα στο σπηλαιώδη Ναό του παλαιομονάστηρου, η Μονή κτίστηκε το έτος 1305 επί βασιλείας του Αυτοκράτορος του Βυζαντίου Ανδρονίκου του πρεσβύτερου (1283-1328) Ανηγέρθη εκ βάθρων και ανιστορήθη ο θείος ναός των αγίων ενδόξων μεγάλων μαρτύρων Τεσσαράκοντα δια συνεργίας και πόθου Γερμανού ιερομονάχου και Γρηγορίου μοναχού και Θεοδοσίου μοναχού επί της βασιλείας των ευσεβεστάτων βασιλέων Ανδρονίκου και Ειρήνης και Μαρίας , μητρός των Παλαιολόγων έτει ΩΙΓ’. Όπως προαναφέραμε, ο Ναός (το Καθολικόν) είναι σπηλαιώδης. Πρόκειται δηλ. για ένα φυσικό σπήλαιο διαμορφωμένο περίτεχνα σε Ναό. Το σύνολο των τοιχογραφιών είναι αξιόλογο, η θεματολογία εκτεταμένη και τα χρώματα πλούσια, ζεστά και κατανυκτικά. Ξεχωρίζει για τη σπάνια εκφραστικότητά του το Μαρτύριο των Αγίων Τεσσαράκοντα. Στη νότια πλευρά τής Μονής και συγκεκριμένα στο ανατολικό άκρο της πτέρυγας υπήρχε πύργος τετραόροφος εφοδιασμένος με πολεμοθυρίδες (πιθανότατα καταχύστρες, από όπου χυνόταν καυτό λάδι στους επιδρομείς) και σκοπιές. Ήταν ένα είδος άκροπόλεως της Μονής, απ” όπου οι Μοναχοί αμύνονταν κατά των Αλβανών επιδρομέων. Σήμερα σώζονται οι τρεις από τους τέσσερις ορόφους, εκ των οποίων ο τρίτος έχει μετατραπεί σε Μουσείο της Μονής. Το Καθολικό της νέας Μονής είναι Ναός σταυροειδής με τρούλο. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η τοιχοδομία του Ναού, η οποία σε γενικές γραμμές είναι απλή. Τεμάχια πλακών από άλλους Ναούς ή μαρμάρων της κλασικής αρχαιότητος ή τέλος μαρμάρινες πλάκες ενεπίγραφες ή άλλες με ανάγλυφες διακοσμήσεις είναι εντοιχισμένες στους εξωτερικούς τοίχους του Καθολικού. Αμυδρός, μυστηριώδης και κατανυκτικός είναι ο εσωτερικός φωτισμός του Ναού, τον οποίο ένας περιορισμένος αριθμός μικρών παραθύρων έχει κατορθώσει να δημιουργήσει. Οι αγιογραφίες του Ναού αποτελούν ένα θαύμα της βυζαντινής ζωγραφικής και αγγίζουν τα όρια της υψηλής τέχνης. Σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή του καθολικού, η οποία αναφέρει ως κτήτορες τον ιερομόναχο Κυπριανό, ηγούμενο της Μονής καί τους Μοναχούς Παρθένιο και Θεοδόσιο, τις αγιογραφίες εξετέλεσε ο περίφημος εκ Ναυπλίου καταγόμενος αγιογράφος Γεώργιος Μόσχος. Εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη – προσκυνητή το πλήθος των θεμάτων, ο πλούτος των χρωμάτων, η βαθιά έκφραση αλλά και η χάρη στη στάση και την κίνηση των εικονιζόμενων αγίων και τέλος η ισορροπία και η αρμονία των πολυπρόσωπων συνθέσεων. Εδώ θα δει κανείς όλο το θεματολόγιο της βυζαντινής τέχνης: Οσίους και Οσίες, Μάρτυρες, Σκηνές Μαρτυρίων, Σκηνές από τη ζωή του Ιησού Χριστού (Χριστολογικός Κύκλος) τους 24 οίκους των Χαιρετισμών, θέματα με δογματικό και λειτουργικό περιεχόμενο και άλλα πρωτότυπα θέματα που η καλλιτεχνική ιδιοφυϊα του Γ. Μόσχου μπόρεσε να συλλάβει. Εντυπωσιακό τέλος είναι το ξυλόγλυπτο τέμπλο και ο επίσης ξυλόγλυπτος Αρχιερατικός θρόνος με τα υπέροχα διακοσμητικά θέματα και τις εμφανείς επιδράσεις της τεχνοτροπίας μπαρόκ σε μερικά σημεία. Δίπλα ακριβώς από το Καθολικό της Μονής βρίσκεται το παρεκκλήσιο της Ζωοδόχου Πηγής (Παναγίας της Χρυσοπηγής) και έξω από τον περίβολο της Μονής, σε απόσταση 300 μέτρων περίπου ο κοιμητηριακός Ναός, αφιερωμένος στους Αγίους Πάντες. Η Ιερά Μονή των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων από την ίδρυσή της ακόμη είχε προσελκύσει την εύνοια του Οικουμενικού Πατριαρχείου και είχε κινήσει το ενδιαφέρον Μητροπολιτών και Επισκόπων. Έτσι, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, εκτιμώντας τις αρετές των μοναχών της και αναγνωρίζοντας ότι η Μονή εκπληρώνει με συνέπεια και ευσυνειδησία τον προορισμό της, την ανακήρυξε σταυροπηγιακή Μονή και της προσέφερε παρά πολλά προνόμια. Από τότε πολλά άλλα μοναστήρια άρχισαν να προσαρτώνται στη Μονή για να μπορούν να εκπληρώνουν τον προορισμό τους χωρίς εμπόδια, τα οποία προέβαλλαν οι μουσουλμάνοι Τούρκοι κατακτητές, και πολλές αφιερώσεις κτημάτων επακολούθησαν. Συνολικά τέσσερα (4) πατριαρχικά σιγγίλια απελύθησαν κατά καιρούς, τα οποία διασφάλιζαν τη σταυροπηγιακή αξία της Μονής. Το τέταρτο μάλιστα απελύθη επί της πατριαρχίας του Γρηγορίου Ε΄. Αλλά και σουλτανικά φιρμάνια εκδόθηκαν, τα οποία επιδαψίλευσαν στη Μονή εξαιρετικά προνόμια και γενικά οι Σουλτάνοι ποτέ δεν υστέρησαν σε εκδηλώσεις εύνοιας προς τη Μονή. Επίσης εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η Βιβλιοθήκη της Μονής, η οποία διαθέτει πολυάριθμους χειρόγραφους κώδικες. Μεγάλη και ανεκτίμητη υπήρξε η προσφορά της Μονής στον υλικό και πνευματικό αγώνα του Έθνους κατά την παλιγγενεσία του 1821. Η Μονή ανέπτυξε πολύπλευρη δράση και στον τομέα της Παιδείας (μορφωμένοι αδελφοί της Μονής δίδασκαν τα γράμματα σε φτωχά παιδιά των γύρω χωριών και επιπλέον τους παρείχαν τροφή και αναγκαία είδη) στον τομέα του καταρτισμού των υποψηφίων κληρικών, της διενέργειας συσσιτίων, της καταβολής λύτρων για την εξαγορά αιχμαλώτων, της γενναίας οικονομικής ενισχύσεως και συνδρομής του Αγώνα, της παροχής εφοδίων και τροφίμων στους αγωνιστές( χιλιάδες οκάδες σιτάρι, αιγοπρόβατα κ.α.). Γι΄αυτό το λόγο και η Μονή έχαιρε της εκτιμήσεως και της ευγνωμοσύνης όλων. Είναι μάλιστα χαρακτηριστική η μεγάλη αφοσίωση σε αυτήν του σπουδαίου οπλαρχηγού και ηγέτη της Επαναστάσεως Θεοδώρου Κολοκοτρώνη. Η Μονή βρίσκεται σε απόσταση 20 λεπτών από την Σπάρτη προς το χωριό Χρύσαφα , Αγριάνους Βορειοανατολικά της Σπάρτης.  κείμενο ΙΜΜΣ φωτογραφίες Αλέξανδρος Μπουγάδης Ο καλύτερος τρόπος προβολής της επιχείρηση σας Συνεχής  ενημέρωση μέσα από www.spartavoice.gr. Ακολουθήστε μας και  στις σελίδες μας  Sparta Voice.gr oficcial page   &  LAKONIA GREECE  στο Facebook & γίνετε μέλος στην ομάδα   μας,   twitter ώστε να ενημερώνεστε άμεσα ...
Διαβάστε περισσότερα

O λόφος του Mενελαείου αποτελεί μέρος του συμπλέγματος των λόφων που απαρτίζουν τον ομώνυμο, σημαντικό αρχαιολογικό χώρο στην ανατολική όχθη του Eυρώτα, περί τα 5 χιλιόμετρα νότιο - ανατολικά της σύγχρονης Σπάρτης. Στην δυτική πλευρά του λόφου, ο επισκέπτης μπορεί να δεί σήμερα, το ιερό των κλασικών χρόνων που ήταν αφιερωμένο στο βασιλιά της Σπάρτης Mενέλαο και στη σύζυγό του Eλένη η οποία απετέλεσε την αιτία για τον πόλεμο της Tροίας. Σύμφωνα με την παράδοση που αναφέρει ο Παυσανίας (III, 19, 9), ο Mενέλαος και η Eλένη ετάφησαν εκεί.  Tο ιερό ταυτίστηκε για πρώτη φορά στις αρχές του 19ου αι π.X. από τον L. Ross. Tμήμα του ερευνήθηκε στα τέλη του 19ου αι. από τον Π. Kαστριώτη, η συστηματική όμως ανασκαφική έρευνα του ιερού έγινε από τη Bρετανική Aρχαιολογική Σχολή το έτος 1909. H έρευνα του μνημείου επαναλήφθηκε στις δεκαετίες 1970 και 1980 από τον H.W.Catling και η ταύτισή του επιβεβαιώθηκε μετά την εύρεση ενεπίγραφων οστράκων του 7ου και του 6ου αι π.X., ενεπίγραφων χάλκινων αντικειμένων και ενεπίγραφης στήλης αφιερωμένων άλλοτε στο Mενέλαο και άλλοτε στην Eλένη.  H λατρεία στο χώρο ξεκίνησε κατά τον 8 αι π.X. με την κατασκευή πιθανότατα ενός βωμού και ενός περιβόλου. Στα τέλη του 7ου αι. π.X. ή στις αρχές του 6ου αι. π.X. θα πρέπει να χρονολογηθεί το πρώτο ναϊκό κτίσμα από πωρόλιθο που κατασκευάστηκε στην περιοχή και στο οποίο θα πρέπει να ανήκουν τα τμήματα αρχαϊκού ακρωτηρίου και σίμης που αποκαλύφθηκαν κατά τις ανασκαφές. Στις αρχές του 5ου αι. π.X. το ιερό αναδιοργανώθηκε με την κατασκευή ενός επιβλητικού κρηπιδώματος από κροκαλοπαγείς λιθοπλίνθους γύρω από το φυσικό έξαρμα του εδάφους. H κατασκευή του κρηπιδώματος το οποίο κατέληγε σε στηθαίο από ασβεστόλιθο επενδεδυμένο με λευκό μάρμαρο, είχε σαν σκοπό τη δημιουργία μιας επιβλητικής εξέδρας σε ύψος τουλάχιστον 8 μ. από την επιφάνεια του εδάφους Ένα κεκλιμένο επίπεδο (ράμπα) είχε κατασκευαστεί στη δυτική πλευρά του κρηπιδώματος και οδηγούσε στην κορυφή της εξέδρας όπου θα πρέπει να στεγάζονταν τα αγάλματα του Mενελάου και της Eλένης. Σύντομα, το κρηπίδωμα επεκτάθηκε προς τα νότια και τα ανατολικά. Στην κορυφή του κρηπιδώματος σώζεται σήμερα ένας μικρός σηκός, πλάτους 5,45μ. χτισμένος από μαλακό πωρόλιθο. Δεν είναι σίγουρο αν πρόκειται για το αρχικό ναϊκό κτίσμα το οποίο επισκευάστηκε και ανακεραμώθηκε με την πάροδο του χρόνου ή αν χτίστηκε εξ αρχής κατά την περίοδο αυτή.  H θέα του ιδιότυπου κατασκευαστικά μνημείου του ιερού του Mενελάου και της Eλένης στη δυτική πλευρά του λόφου του Mενελαείου,, εντυπωσιάζει τον σύγχρονο επισκέπτη του χώρου από την πρώτη στιγμή. Για τους αρχαίους Σπαρτιάτες η οικοδόμηση του ιερού πάνω στο λόφο της αρχαίας Θεράπνης θα πρέπει να αποτελούσε ένα ιδιαίτερο σύμβολο πέρα από έναν ιδιαίτερο χώρο λατρείας των θεοποιημένων μυθικών προγόνων. Σύνταξη κειμένου Υπ. Πολιτισμού Eλένη Zαββού, αρχαιολόγος Φωτογραφίες Αλέξανδρος Μπουγάδης  Ο καλύτερος τρόπος προβολής της επιχείρηση σας Συνεχής  ενημέρωση μέσα από www.spartavoice.gr. Ακολουθήστε μας και  στις σελίδες μας  Sparta Voice.gr oficcial page   &  LAKONIA GREECE  στο Facebook & γίνετε μέλος στην ομάδα   μας,   twitter ώστε να ενημερώνεστε άμεσα ...
Διαβάστε περισσότερα

Έμβλημα και σημαντικό μνημείο της σύγχρονης Σπάρτης αποτελεί ο τάφος του Λεωνίδα βόρεια της πόλης. Γνωστός και σαν Λεωνίδαιον, ανεσκάφη το 1892 από τον Βαλντστάιν και είναι το μοναδικό μνημείο της Αρχαίας Αγοράς που σώζεται ως τις μέρες μας. Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό οικοδόμημα, με σχήμα και μορφή ναού, που χρονολογείται πιθανότατα τον 5ο αι. π.Χ. και μεταγενέστερα. Το κτίριο, που είναι διαστάσεων 12,5×8,30 μέτρα, κατασκευάστηκε από ογκώδεις πωρόλιθους, και το εσωτερικό του ήταν χωρισμένο σε δύο θαλάμους που συγκοινωνούσαν μεταξύ τους. Ο ανατολικός, μήκους 3.15 μέτρων, είχε τη μορφή πρόναου και ήταν διακοσμημένος με κίονες. Η χρήση του κτιρίου δεν έχει εξακριβωθεί μέχρι σήμερα. Πιθανολογείται ότι ήταν κενοτάφιο, ενώ πολλοί μελετητές συμμερίζονται την άποψη ότι πρόκειται για το ναό του Απόλλωνος Καρνείου. Παρότι δεν υπάρχει καμία ένδειξη για το συσχετισμό του ναού με το θρυλικό βασιλιά της Σπάρτης, τόσο η τοπική παράδοση όσο και ο περιηγητής Παυσανίας, εκφράζουν την άποψη ότι εκεί μεταφέρθηκαν και ετάφησαν τα οστά του Λεωνίδα από τις Θερμοπύλες. Έτσι το μνημείο ταυτίστηκε στη λαϊκή συνείδηση με τον τάφο του Λεωνίδα. Ο Παυσανίας αναφέρει επίσης, ότι ο τάφος βρισκόταν δυτικά της αγοράς, απέναντι από το θέατρο, και ότι εδώ τελούταν κάθε χρόνο αγώνες. κείμενο από mythicalpeloponnese.gr φωτογραφίες Αλέξανδρου Μπουγάδη Ο καλύτερος τρόπος προβολής της επιχείρηση σας Συνεχής  ενημέρωση μέσα από www.spartavoice.gr. Ακολουθήστε μας και  στις σελίδες μας  Sparta Voice.gr oficcial page   &  LAKONIA GREECE  στο Facebook & γίνετε μέλος στην ομάδα   μας,   twitter ώστε να ενημερώνεστε άμεσα ...
Διαβάστε περισσότερα

Ο Ιερός Ναός  Ζωοδόχου πηγής βρίσκεται πλησίον της πλατείας της Μαγούλας 5 χιλιόμετρα από την Σπάρτη. Ο παλαιός Καθεδρικός Ναός αρχικά αποτέλεσε καθολικό μοναστηριού. Ο αρχιτεκτονικός τύπος συνδυάζει την τρίκλητη καμαροσκέπαστη βασιλική και τον σταυροειδή εγγεγραμμένο ναό με οκταγωνικό τρούλο. Στο εσωτερικό του ναού σώζονται απασπασματικά δύο στρώματα ζωγραφικής διακόσμου του 17ου και 18ου αιώνα του κτίστη Γεωργιλά Βάζο (Αβάζο) από την Πάρο. Επάνω από τον παλαιό Ναό βρίσκεται σήμερα ο νέος Ναός της Ζωοδόχου Πηγής.  Βίντεο  Σύνταξη (φωτογραφία - βίντεο) Αλέξανδρος Μπουγάδης Ο καλύτερος τρόπος προβολής της επιχείρηση σας Συνεχής  ενημέρωση μέσα από www.spartavoice.gr. Ακολουθήστε μας και  στις σελίδες μας  Sparta Voice.gr oficcial page   &  LAKONIA GREECE  στο Facebook & γίνετε μέλος στην ομάδα   μας,   twitter ώστε να ενημερώνεστε άμεσα ...
Διαβάστε περισσότερα

Λίγο έξω από το χωριό Χρύσαφα, βορειοανατολικά της Σπάρτης, δεσπόζει ένα από τα μνημεία που αποδεικνύουν τη μεγάλη πνευματική άνθηση της περιοχής στους βυζαντινούς και μεταβυζαντινούς χρόνους, ο όμορφος, καλοδιατηρημένος ναός της Παναγίας Χρυσαφίτισσας. Οικοδομήθηκε στο τέλος του 11ου αιώνα και είναι πιθανόν να ανήκε σε μεγαλύτερο συγκρότημα ή μοναστήρι, όπως δείχνουν ίχνη θεμελίων στη νότια πλευρά του. Αρχιτεκτονικά ανήκει στον τύπο του σταυροειδούς εγγεγραμμένου ναού με νάρθηκα και ο τρούλος του στηρίζεται εσωτερικά σε δύο κίονες. Σε μεταγενέστερα χρόνια, πιθανώς στον 16ο αιώνα προστέθηκαν στη δυτική πλευρά του ο εξωνάρθηκας, η κινστέρνα και ο επιβλητικός οχυρός πύργος. Η ενίσχυση και οχύρωση του ναού αποδίδεται σε μοναχούς της γειτονικής Μονής των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, που κατοικούσαν εδώ. Το εσωτερικό του είναι κατάγραφο με καλής ποιότητας τοιχογραφίες που παρά τον επαρχιακό τους χαρακτήρα αποτελούν ιδιαίτερα ενδιαφέρον εικονογραφικό σύνολο. Χρονολογούνται με ακρίβεια στο 1289/90, σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή, που αναφέρει και τους χορηγούς, τον τοπικό αξιωματούχο «σεβαστό» Μιχαήλ και τη σύζυγό του Ζωή. Οι παραστάσεις διατηρούνται αποσπασματικά στον κυρίως ναό και σε καλύτερη κατάσταση στον νάρθηκα, όπου εικονίζονται μεταξύ άλλων και οι κτήτορες. Σε ορισμένα σημεία υπάρχει και νεότερο στρώμα αγιογράφησης, που χρονολογείται στον 17ο αιώνα. Ο ναός σχετίζεται με τον ομώνυμο ναό της Μονεμβασιάς, καθώς σύμφωνα με την παράδοση η εικόνα της Παναγίας που βρίσκεται εκεί μεταφέρθηκε με θαυματουργό τρόπο από τα Χρύσαφα. φωτογραφία Αλέξανδρος Μπουγάδης πηγή religiousgreece.gr Ο καλύτερος τρόπος προβολής της επιχείρηση σας Συνεχής  ενημέρωση μέσα από www.spartavoice.gr. Ακολουθήστε μας και  στις σελίδες μας  Sparta Voice.gr oficcial page   &  LAKONIA GREECE  στο Facebook & γίνετε μέλος στην ομάδα   μας,   twitter ώστε να ενημερώνεστε άμεσα ...
Διαβάστε περισσότερα

    Γραφική κωμόπολη, χτισμένη στους πρόποδες του Πάρνωνα  που αποτελούσε ένα από τα σημαντικότερα Βυζαντινά κάστρα ανάμεσα σε Μυστρά και Μονεμβασία.  To Γεράκι είναι χωριό του Νομού Λακωνίας και βρίσκεται 39 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Σπάρτης, σε υψόμετρο 300 μέτρων. Διοικητικά ανήκει στον Δήμο Ευρώτα της Περιφέρειας Πελοποννήσου . Περίτεχνα σπίτια και αρχοντικά, πλακόστρωτα σοκάκια, μνημεία μεγάλης αξίας, παραδοσιακά καφενεία και μια όμορφη πλατεία στολίζουν τη γραφική κωμόπολη, που κατέχει τη θέση του ομώνυμου μεσαιωνικού οικισμού, αλλά και των Γερονθρών (ο αρχαιολογικός χώρος βρίσκεται σε λόφο πάνω από το Γεράκι). Οι Γερόνθραι ήταν πόλη των Αχαιών στη Λακωνία, που κατακτήθηκε και αποικίστηκε από το Σπαρτιάτη βασιλιά Τήλεκλο. Κάστρο Γερακίου. Η ιστορία του αρχίζει από την προϊστορική εποχή. Ήταν ένα από τα πιο σημαντικά κάστρα της Πελοποννήσου, ενδιάμεσος σταθμός για την επικοινωνία με φωτιές, ανάμεσα στα κάστρα του Μυστρά και της Μονεμβασίας. Βρίσκεται στο μέσο περίπου του δρόμου Μυστρά - Μονεμβασίας. Σώζεται μεγάλο μέρος του, έχει ακανόνιστη, περίπου τετράπλευρη κάτοψη, με μεγάλους γωνιακούς πύργους και ακολουθεί αρχιτεκτονική ορεινών κάστρων της εποχής. Επίσης, παρουσιάζει μια Β' φάση ενίσχυσής του, που αποδίδεται στην περίοδο που περιήλθε στους Βυζαντινούς. Γύρω και μέσα στο Κάστρο, η κατοίκηση υπήρξε έντονη στα υστεροβυζαντινά χρόνια (13ος - 15ος αι.) Σώζονται πολυάριθμα σπίτια, ναοί και παρεκκλήσια. Το 1209 επί Φραγκοκρατίας, στην κορυφή επιμήκους λόφου του Πάρνωνα στα ανατολικά του σημερινού οικισμού, χτίστηκε το Κάστρο του Γερακίου από το Γάλλο βαρόνο Γκι Ντε Ντιβελέ. Ο Ντιβελέ είναι αυτός που ονόμασε το κάστρο «Γεράκι». Η πόλη ήταν γνωστή από την αρχαιότητα σαν «Γερόνθραι» και κατοικείτο συνεχώς από την Νεολιθική εποχή όπως αποδεικνύεται από ευρήματα της 4ης χιλιετίας π.Χ Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης απηύθυνε από το Γεράκι στις 2 Σεπτεμβρίου 1825 εγκύκλιο προς τους «γενναίους Σπαρτιάτες, μικρούς και μεγάλους, καπεταναίους και στρατιώτες» με παραινέσεις και προτροπές για ενεργό συμμετοχή στον αγώνα κατά των Τούρκων του Ιμπραήμ Πασά, οι οποίοι είχαν εισβάλει στην Πελοπόννησο. φωτογραφίες Αλέξανδρος Μπουγάδης πηγή : Βικιπαιδεία , in.gr , tripadvisor.com Ο καλύτερος τρόπος προβολής της επιχείρηση σας Συνεχής  ενημέρωση μέσα από www.spartavoice.gr. Ακολουθήστε μας και  στις σελίδες μας  Sparta Voice.gr oficcial page   &  LAKONIA GREECE  στο Facebook & γίνετε μέλος στην ομάδα   μας,   twitter ώστε να ενημερώνεστε άμεσα ...
Διαβάστε περισσότερα

Στο πλαίσιο της εξωστρέφειας και της στρατηγικής προσέλκυσης νέων τουριστικών αγορών, η Ομοσπονδία Ελληνικών Συνδέσμων Γραφείων Ταξιδίων & Τουρισμού, FedHATTA, και τα μέλη της -  Ενώσεις Τουριστικών Γραφείων, συμμετείχαν στην έκθεση ΟΤΜ στην Βομβάη της Ινδίας (23-25 Ιανουαρίου). Στην έκθεση, τη FedHATTA εκπροσώπησε ο Πρόεδρος κ. Λύσανδρος Τσιλίδης, ο οποίος και πραγματοποίησε σειρά συναντήσεων με εταιρείες προβολής και εκδοτικούς οργανισμούς για την προβολή της χώρας μας στην Ινδία, υποστηρίζοντας την συμμετοχή των Ελληνικών τουριστικών γραφείων στην έκθεση. Τα μέλη-τουριστικά γραφεία του Συνδέσμου των εν Ελλάδι Τουριστικών και Ταξιδιωτικών Γραφείων, ΗΑΤΤΑ, πλαισίωσαν και φέτος το περίπτερο, το οποίο επισκέφθηκαν επαγγελματίες της ινδικής τουριστικής αγοράς επιδεικνύοντας μεγάλο ενδιαφέρον.  Οι επιχειρηματικές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών σημειώνουν άνοδο, μετά τις επαφές, τη διοργάνωση ταξιδιών γνωριμίας των Ινδών τουριστικών πρακτόρων στην Ελλάδα αλλά και την υπογραφή Συμφώνου Συνεργασίας με τον Σύνδεσμο Τουριστικών Γραφείων της Ινδίας. Η ινδική αγορά εξερχόμενου τουρισμού παρουσιάζει ραγδαία ανάπτυξη και είναι ιδιαίτερα σημαντική για την χώρα μας, καθώς περίπου 25 εκατομμύρια τουρίστες ταξιδεύουν στο εξωτερικό κάθε χρόνο, επιλέγοντας προσεκτικά ταξιδιωτικά προγράμματα, νέους προορισμούς περιηγήσεων και δραστηριοτήτων αλλά και νέες προτάσεις συνδυαστικών διακοπών. Οι αφίξεις στην χώρα μας έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, και σε αυτό έχει συμβάλλει σημαντικά η εξωστρέφεια του ΗΑΤΤΑ και της Ομοσπονδίας FedHATTA, έπειτα από συστηματικές ενέργειες την τελευταία πενταετία. Πηγή: ΑΠΕ ΜΠΕ Συνεχής  ενημέρωση μέσα από www.spartavoice.gr. Ακολουθήστε μας και  στις σελίδες μας  Sparta Voice.gr oficcial page   &  LAKONIA GREECE  στο Facebook & γίνετε μέλος στην ομάδα   μας,   twitter ώστε να ενημερώνεστε άμεσα ...
Διαβάστε περισσότερα

Κείμενο και έρευνα του Νίκου Αϊβαλή Ευρώτας, ένας ποταμός σύμβολο από την αρχαιότητα έως σήμερα, ένας από τους πιο διάσημους ποταμούς της Ελλάδος. Πηγάζει από το Αρκαδικό χωριό Σκορτσινός (στη περιοχή Λογαρά), νότια της Μαντινείας. Ο ποταμός κάνει μια μεγάλη διαδρομή (90 χλμ) στην πεδιάδα μεταξύ του Ταΰγετου και του Πάρνωνα και εν τέλη εκβάλλει στον Λακωνικό Κόλπο. Aπό τα νερά του υδρεύονται οικισμοί και αρδεύεται ένα μεγάλο μέρος της καλλιεργήσιμης έκτασης στη Λακωνία, καθώς ο ποταμός είναι πηγή ζωής για τους κατοίκους. Από τις δύο οροσειρές που περιβάλλουν τον Ευρώτα κατεβαίνουν αρκετοί παραπόταμοι, σημαντικότεροι των οποίων είναι ο Γερακάρης και το Αρδελολάγκαδο από τον Ταΰγετο και ο Οινούς, το Μεγάλο Ρέμα και το Μαριόρεμα από τον Πάρνωνα. Ο Ευρώτας, του οποίου η πιο αρχαία ονομασία ήταν Ίρις, είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την ιστορία της αρχαίας Σπάρτης, η οποία και είχε χτιστεί σε ύψωμα κοντά στη δεξιά όχθη του. Σύμφωνα με τη μυθολογία ο Ευρώτας ήταν μυθικός βασιλιάς της Λακωνίας. Είχε κόρη, την Σπάρτη από την οποία πήρε το όνομα της η ομώνυμη πόλη, η οποία ήταν παντρεμένη με τον Λακεδαίμονα ο οποίος ήταν γιος του θεού Δία και της Ταϋγέτης. Θέλοντας να δώσει διέξοδο στα λιμνάζοντα νερά γύρω από τη Σπάρτη, άνοιξε διώρυγα και διοχέτευσε τα νερά προς τη θάλασσα. Έτσι δημιουργήθηκε το ποτάμι, που πήρε το όνομα του, Ευρώτας. Ο ιστορικός Πολύβιος αναφέρει: "Η Σπάρτη, σαν σύνολο, έχει περιφερές σχήμα και βρίσκεται σε επίπεδη έκταση στην οποία διαμορφώνονται κατά τόπους υψώματα και λόφοι. Ο ποταμός Ευρώτας ρέει στα ανατολικά της και κατά το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου είναι άβατος λόγω του μεγέθους του". Στις γύρω περιοχές έχουν εντοπιστεί μεγάλοι αριθμοί σημαντικών ευρημάτων που χρονολογούνται από τους προϊστορικούς χρόνους, όπως στη περιοχή Ψυχικό, μέχρι και τους βυζαντινούς χρόνους. Ερευνητές λένε πως στην αρχαιότητα ο ποταμός ήταν πλωτός, ενώ στη θέση Καραβάς υπήρχε μικρό καραβοστάσι των Σπαρτιατών. Πολλά σημαντικά μνημεία, άλλα γνωστά και άλλα άγνωστα, είναι κοντά στον ποταμό, όπως η αρχαία Σπάρτη και ένα από τα σημαντικότερα σπαρτιατικά ιερά, αυτό της Ορθίας Αρτέμιδος, αλλά και ο βωμός του Λυκούργου και το Ηρώο του Αστραβάκου, στην περιοχή κάτω από τη γέφυρα του ποταμού. Ένα άλλο μνημείο είναι η γέφυρα του Ευρώτα, τμήματα ποδαρικών της αρχαίας γέφυρας τα οποία σώζονται εντός της κοίτης του ποταμού και σε μικρή απόσταση δυτικά της σύγχρονης τσιμεντένιας γέφυρας. Στη συγκεκριμένη περιοχή υπάρχουν δύο διαδοχικές γέφυρες. Η μία κατασκευάστηκε τον 1ο αιώνα π.Χ. από το Γάιο Ιούλιο Ευρυκλή και επισκευάστηκε από τον Ιούλιο Παυλείνο (3ο αιώνα μ.Χ.), ενώ τη διαδέχτηκε η γέφυρα του μοναχού Νικόδημου (11ο αιώνα μ.Χ.). Σύμφωνα με ερευνητές και αρχαιολόγους, στην ίδια θέση βρίσκεται και η γέφυρα του 4ου αιώνα π.Χ. που αναφέρεται από τον Ξενοφώντα. Κοντά σε αυτό το σημείο βρισκόταν επίσης η βορειοανατολική πύλη του ελληνιστικού τείχους της πόλεως, καθώς και αρχαία οδός, η οποία περνώντας από τη γέφυρα κατευθύνονταν προς τον βορρά. Ένα άλλο πολύ σημαντικό γεφύρι, είναι αυτό του Κόπανου, από το οποίο σήμερα, σώζονται ελάχιστα μέρη. Βρίσκεται στις όχθες του ποταμού, κοντά στα χωριά Καραβά και Κλαδά, χτίστηκε το 1749 από τον Ιωάννη Κόπανο, απ' όπου πήρε το όνομά του το γεφύρι. Ήταν πολύ σημαντικό γεφύρι, γιατί συνέδεε τον μοναδικό καρόδρομο που οδηγούσε από τον Μυστρά στην Τεγέα. Το γεφύρι ήταν πέτρινο με μια μεγάλη καμάρα. Επίσης σημαντικό μνημείο είναι σε μια χαράδρα πάνω από τον ποταμό Ευρώτα, ο σπηλαιώδης ναός του Παλαιομονάστηρου (12ο αιώνα μ.Χ.), κοντά στον Βρονταμά. Είναι ακανόνιστα χτισμένο, ενώ η οχυρωματική του θέση το προστάτευε από εξωτερικές επιθέσεις. Πολλές σημαντικές τοιχογραφίες κοσμούν το ναό, ζωγραφισμένες κατά διαφορετικές περιόδους. Αποτέλεσε καταφύγιο για μαρτυρικούς Βρονταμίτες, οι οποίοι κρύβονταν εκεί για πολλές μέρες, όταν στις 15 Σεπτεμβρίου του 1825, σ' αυτήν την εκκλησία, τα στρατεύματά του Ιμπραήμ Πασά τους έκαψαν ζωντανούς.  Ο Ευρώτας, ένας ποταμός μυθικός, αποτέλεσε εκτός από πηγή ζωής και πηγή έμπνευσης για καλλιτέχνες Έλληνες και ξένους από την αρχαιότητα έως τα σύγχρονα χρόνια, όπως ο πίνακας "Κορίτσια της Σπάρτης", του Γάλλου ζωγράφου Ζαν Μπατίστ Καμίλ Κόρο (κορυφαίος τοπιογράφος), όπου απεικονίζονται νεαρές κοπέλες να χορεύουν κοντά στον ποταμό Ευρώτα, αλλά και ένα εντοίχειο Ρωμαϊκό ψηφιδωτό στα Λουτρά Γυμνάσιου της Σαλαμίνας Κύπρου (3ος αιώνας μ.Χ.) όπου εμφανίζεται ο Ευρώτας ως ανθρωπόμορφος να κάθεται ακουμπισμένος πάνω σε υδρία. Ένας από τους γιούς του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου Φίλιππου, το 1845, ο Δούκας Aντώνιος της Oρλεάνης, αγκυροβόλησε στο Άστρος Κυνουρίας και από εκεί ο Δούκας με την ακολουθία του κατευθύνθηκε προς τη Σπάρτη. Στη συνοδεία του Γάλλου πρίγκιπα ήταν και ο Antoine De Latour, ένας λόγιος που είχε αναλάβει την εκπαίδευσή του Δούκα και ο οποίος έγραψε καθώς βρέθηκαν στον ποταμό Ευρώτα: "μετά από μια ώρα κοπιαστικής πορείας, το μονοπάτι, που σκιάζεται προς το τέλος από ευωδιαστές μυρτιές, στρίβει ξαφνικά δεξιά, και σας φέρνει σε μια γέφυρα με δύο τόξα που υψώνεται τολμηρά πάνω από έναν μικρό ποταμό, που οι όχθες του κρύβονται κάτω από ολάνθιστες ροδοδάφνες, αυτός ο ποταμός είναι ο Ευρώτας. Τα νερά του είναι διάφανα και γάργαρα, και οι ροδοδάφνες στις όχθες του, ρίχνουν μια μυστηριώδη και γλυκιά σκιά. Σίγουρα εδώ είναι που ο Λυκούργος διαλογίστηκε τους νόμους του, ο Άγις και ο Αγησίλαος τις εκστρατείες τους, ο Λεωνίδας τον πέρασε για να πάει να πεθάνει στις Θερμοπύλες και εκείνη η αυστηρή νεολαία της Σπάρτης ερχόταν εδώ να βρει, μετά την πάλη και το κυνήγι, τα αρτύματα για τον μέλανα ζωμό. Αυτός ο ποιητικός ποταμός και η πλούσια κοιλάδα που γονιμοποιεί, δημιουργεί μια έντονη αντίθεση με την βαριά ανάμνηση της Σπάρτης, μια ανάμνηση την οποία δεν διαψεύδει ο χαρακτήρας των ερειπίων της" (eurotas.wordpress). Όμως πέρα από τα πολύ σημαντικά ιστορικά στοιχεία του ποταμού, ο Ευρώτας παραμένει και στις μέρες μας, ένας ζωντανός οργανισμός. Στην σύγχρονη Λακωνία, ο Δήμος Ευρώτα περιλαμβάνει περιοχές όπως το Έλος, οι Κροκεές, η Σκάλα και οι Γερονθρές, οι οποίες είναι στην εύφορη πεδιάδα της Λακωνίας, όπου οι διάσημες πορτοκαλιές της και οι σχεδόν θρυλικού ονόματος ελιές της, την καθιστούν υπερπολύτιμη όχι μόνο για την Λακωνική οικονομία, αλλά και για την οικονομία της Πελοποννήσου και κατ επέκταση την Ελληνική, με ναυαρχίδα το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο Κροκεών το οποίο έχει Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης και παράγεται μόνο από τις ποικιλίες ελιάς "Μυρτολιά" και "Αθηνολιά" που βρίσκονται μόνο στην συγκεκριμένη περιοχή. Ο Ευρώτας, παρά την παραμέληση και την πολύ κακή διαχείρηση (όπως γίνεται σχεδόν σε όλα τα ποτάμια της Ελλάδος), έχει πολύ όμορφα τοπία και πλούσια χλωρίδα, με αρκετά παραποτάμια δάση όπου θα βρει κανείς ιτιές, πλατάνια, ασημόλευκες, λυγαριές, πικροδάφνες, βούρλα και καλαμιές. Κοντά στον ποταμό υπάρχουν και πολλά όμορφα και σπάνια φυτά όπως ίριδες, κενταυριές, αγριόσκορδα, καμπανούλες και ορχιδέες. Τέλος, ένα πάρα πολύ σημαντικό σημείο του ποταμού, είναι το Δέλτα του Ευρώτα στον Λακωνικό κόλπο. Ένας από τους πιο σημαντικούς υγροβιότοπους στη νότια Ελλάδα, ο οποίος περιλαμβάνεται στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο NATURA 2000. Στην περιοχή αυτή, έχουν καταγραφεί τουλάχιστον 244 είδη πουλιών, με 60 και παραπάνω είδη να είναι απειλούμενα προς εξαφάνιση. Μεταναστευτικά και ενδημικά είδη όπως πάπιες, ερωδιοί, αλκυόνες, χαλκόκοτες, φαλαρίδες, νερόκοτες, κιρκίρια, μαυροπελαργοί και ένα μεγάλο αριθμό αρπακτικών πτηνών όπως πετρίτες, γερακίνες, φιδαετοί, στικταετοί, αλλά και κουκουβάγιες. Τα θηλαστικά που βρισκουμε κοντά στον ποταμό είναι συνήθως τρωκτικά, αλεπούδες, λαγοί, κουνάβια, σκαντζόχοιροι, βίδρες, νυφίτσες και ασβοί. Η ερπετοπανίδα και τα αμφίβια έχουν δύο πάρα πολύ σημαντικά είδη, αυτά της χελώνας καρέτα καρέτα και της θαλάσσιας πρασινοχελώνας, οι οποίες αναπαράγωνται και εναποθέτουν τα αυγά τους σε περιοχές κοντά στις εκβολές του ποταμού. Άλλα είδη είναι μοραϊτόσαυρες, γουστέρες, ποταμοχελώνες, βάτραχοι και φρύνοι, οχιές, σπιτόφιδα, δεντρογαλιές, σαπίτες και νερόφιδα. Όμως ένα ακόμα πολύ σημαντικό στοιχείο είναι η ιχθυοπανίδα του Ευρώτα, καθώς υπάρχουν τρία ενδημικά είδη: ο λακωνικός πελασγός, η καιαδική μενίδα και η χρυσή μενίδα, ενώ άλλα είδη που βρίσκουμε είναι ποταμοκέφαλοι, κουνουπόψαρα, σαλιάρες καθώς και χέλια. Νικόλαος Αϊβαλής αρθρογράφος και ρεπόρτερ της εφημερίδας "Αρκαδικό Βήμα", ειδικός δασικής προστασία Συνεχής  ενημέρωση μέσα από www.spartavoice.gr. Ακολουθήστε μας και  στις σελίδες μας  Sparta Voice.gr oficcial page   &  LAKONIA GREECE  στο Facebook & γίνετε μέλος στην ομάδα   μας,   twitter ώστε να ενημερώνεστε άμεσα ...
Διαβάστε περισσότερα

Ταΰγετος, το ψηλότερο βουνό της Λακωνίας μα και όλης της Πελοποννήσου. Ένα πραγματικό διαμάντι αλλά και καμάρι για την Λακωνία, ένα βουνό με υπέροχη φύση, γραφικά τοπία, πανάρχαια ιστορία, μυστήρια και μύθους.  Ο Ταΰγετος ή Πενταδάκτυλος, πήρε το όνομα του από την Ταϋγέτη, μια από τις Ατλαντίδες. Από την ανατολική Μάνη τμήμα της κορυφής του Ταϋγέτου δίνει την εικόνα κλειστού χεριού, γροθιάς και τα πέντε αντερείσματα έδωσαν το όνομα Πενταδάκτυλος. Είναι η υψηλότερη οροσειρά της Πελοποννήσου, εντεινόμενη μεταξύ των λεκανών Μεγαλόπολης, Ευρώτα Λακωνίας και Μεσσηνίας. Η κορυφή του έχει ύψος 2.407 μέτρα και ονομάζεται Προφήτης Ηλίας, από το ομώνυμο εκκλησάκι που κτίσθηκε κοντά στην κορυφή του, ενώ στα αρχαία χρόνια ονομαζόταν Ταλετός.  Κατά τον Νικηφόρο Βρεττάκο συναντάμε το "ερωτικό σμίξιμο του ήλιου και της πέτρας", ο "αγαθός γέροντας" όπως αλλιώς τον αποκαλεί ο ποιητής, ενώ αναφέρει: "έτσι μου στάθηκε ο Ταΰγετος, όπως ο κόρφος της μητέρας μου". Ο Νίκος Καζαντζάκης σε μια περιοδεία του το 1937 στην Λακωνία, αναφέρει: "η Λακωνία μπροστά μας, τα πλούσια χώματα, τα λιγνά κυπαρίσσια, και στο βάθος, πάνοπλος, ακατάδεχτος, ολόρθος, σκληρός νομοθέτης της Σπάρτης, γεμάτος γκρεμούς, ο Ταΰγετος". Κατά τον Στράβωνα είναι μεγαλοπρεπής και επιβλητικός, "όρος υψηλών τε και όρθιον". Ο Ταΰγετος αποτελεί σύμβολο, αφού στις πλαγιές και στις βουνοκορφές του διατηρήθηκε άσβεστη η φλόγα Ελευθερίας. Εκεί έβρισκαν καταφύγιο οι κατατρεγμένοι και εκεί γράφτηκαν πολλές ηρωικές στιγμές των προγόνων μας. Εκεί έχτισαν τα χωριά τους, από τα οποία η Πολιτεία έχει αναγνωρίσει 98 παραδοσιακούς οικισμούς από τους 118 που συνολικά βρίσκονται σε όλη τη Πελοπόννησο.  Η κορυφή του Ταϋγέτου μοιάζει με πυραμίδα ενώ κατά πολλούς ερευνητές είναι αληθινή πυραμίδα και μάλιστα η αρχαιότερη παγκοσμίως, ένα μεγαλιθικό μνημείο λαξευμένο και ορατό από τη πόλη της Σπάρτης, προς τα δυτικά της. Αδιάψευστη απόδειξη ότι ο χώρος αυτός ήταν στα αρχαία χρόνια ιερός αποτελεί το παρεκκλήσιο του Άη Λιά το οποίο κατά πολλούς είναι ανοικοδομημένο πάνω σε αρχαίο ελληνικό βωμό. Ο περιηγητής του 2ου μ.Χ. Παυσανίας, στα Λακωνικά γράφει: "Υπεράνω των Βρυσεών υψώνεται η κορυφή του Ταϋγέτου η καλούμενη Ταλετόν. Αυτήν καλούν ιερή του 'Ηλιου." Στο βουνό και στους πρόποδές του, υπάρχουν αναρίθμητα πολύτιμα και σπουδαία μνημεία όπως η αρχαία Σπάρτη με την ακρόπολή της, το Λεωνιδαίον, το Ιερό της Ορθίας Αρτέμιδος, το Ιερό της Λιμνιάτιδος Αρτέμιδος στον Βόλυμνο, το Μενελάιον, το Βαφειό με τον βασιλικό θολωτό Μυκηναϊκό τάφο, το ιερό του Αμυκλαίου Απόλλωνα, η Πελλάνα το χωριό των θολωτών Μυκηναϊκών τάφων, το γεφύρι της Ρασίνας στο Ξηροκάμπι (ένα από τα αρχαιότερα γεφύρια στην Ευρώπη) και η καστροπολιτεία του Μυστρά.  Σημαντικό ιστορικό σημείο είναι η Βασιλική Οδός όπου ξεκινούσε από το Ξεροκάμπι της Λακωνίας, στην αρχαία πολυγωνική γέφυρα, περνούσε πλησίον των Πενταυλών, ανηφόριζε στον Άγιο Δημήτρη του δάσους της Βασιλικής, κατέβαινε στα Πριγιόνια, την Κακιά Σκάλα, την Καπιάλα, την Πλήχωλη, το Σουντενίκο, το Μακρύ Πλάγιο, το Διλάγκαδο και ακολουθώντας την κοίτη του ρέματος από τα Ακόνια, τα Κλουμπίνιτσα, του Κούση, τον Παχύ Ίσκιο, την Τροσκονά, τη Λοζίτσα, τη Χώρα, τα Τσέρια και την Αγ. Σοφία κατέληγε στην Καρδαμύλη. Αυτό το δρόμο πέρασε όταν διέσχισε το Ταΰγετο ο γιός του Αχιλλέα Πύρρος, ανεβαίνοντας στη Σπάρτη για να παντρευτεί την αντάξια σε ομορφιά Ερμιόνη, κόρη της Ωραίας Ελένης και του Μενελάου. Τον ίδιο δρόμο πρέπει να χρησιοποίησε και ο Αριστομένης για να εισβάλει στην πεδιάδα του Ευρώτα κατά τους Μεσσηνιακούς πολέμους. Από το δρόμο αυτό πήρε και το όνομα του το Δάσος της Βασιλικής (Οδού). Η φυσική οδός του φαραγγιού χρησιμοποιήθηκε και ως διάδρομος μετάδοσης μηνυμάτων. Η ανάγκη για έγκαιρη ειδοποίηση και προστασία των κατοίκων της ενδοχώρας κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους από τις επιδρομές των πειρατών, ανάγκασε τους κατοίκους να κατασκευάσουν σε σπήλιες στα απόκρημνα πρανή, λίθινες κατασκευές σε θέσεις ώστε να εξασφαλίζεται η οπτική μετάδοση του σήματος από σκοπό σε σκοπό, φτάνοντας έτσι μέχρι τα βάθη της ενδοχώρας. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και της Γερμανικής κατοχής τα ίδια τα παρατηρητήρια χρησίμευσαν ως καταφύγια σε κυνηγημένους. Ιδιαίτερης αρχαιολογικής και πολιτιστικής αξίας είναι οι δύο Βυζαντινές Ιερές Μονές του Λυκακίου και του Σωτήρα, του 14ου μ.Χ. αιώνα κάτω από τις Καλύβες,  η λαξευτή από πέτρα Αγία Σοφία στο χείλος του φαραγγιού πλησίον του Πετροβουνίου, καθώς και η Μονή της Ζερμπίτσας η οποία διακρίνεται για την αγιορείτικου τύπου αρχιτεκτονική της. Πολλά από τα νερά των βροχοπτώσεων και των χιονιών που λιώνουν ακολουθούν τη διαδρομή των άγριων φαραγγιών του βουνού ή αναβλύζουν δροσερό νερό στις πηγές που είναι διάσπαρτες στο βουνό. Σημαντικές πηγές είναι της Άρνας, που στην πλατεία της βρίσκεται ένα από τα μεγαλύτερα πλατάνια στην Ελλάδα, οι πηγές Πενταυλοί, οι πηγές της Τρύπης και οι πηγές του Μαγγανιάρη. Στα φαράγγια αναπτύσσονται αξιόλογα οικοσυστήματα, με μεγάλο επιστημονικό ενδιαφέρον, ενώ την ομορφιά του τοπίου απολαμβάνουν οι πεζοπόροι που αποφασίζουν τη διάσχισή τους. Τα σημαντικότερα είναι: της Μεγάλης Λαγκάδας που έχει μήκος 1,3 χλμ και χωρίζει το Βόρειο από το Κεντρικό Ταϋγετο. Αρχίζει από την θέση Συλίμποβες στην Αλάγονία περνάει δίπλα από τον γνωστό Καιάδα κοντά στο χωριό Τρύπη και καταλήγει στον ποταμό Ευρώτα. Το φαράγγι της Μπαρδούνιας με τα πολλά νερά, τα σπήλαια και την πλούσια ιστορία του. Το φαράγγι του Ριντόμου, το οποίο ο Παυσανίας ονομάζει "Χοίρειο Νάπη", δηλαδή κοιλάδα χοίρων. Ξεκινάει το λούκι της Νεραϊδοβούνας (2031μ.) διασχίζει το Δήμο Αβίας κοντά στα χωρία Πηγάδια, Κέντρο (Γαϊτσές), Δόλοι και καταλήγει στο Μεσσηνιακό κόλπο, ανατολικά της Καλαμάτας στο χωριό Κιτριές (θέση Σάντοβα). Το φαράγγι του Βυρού σχηματίζεται από τα ρέματα που κυλούν στις πλαγιές της κορφής του Χαλασμένου Βουνού και από οροπέδιο με το πανέμορφο δάσος της Βασιλικής. Όμορφοι προορισμοί στον Ταΰγετο είναι τα χωριά Μυστράς, Άρνα, Γεωργίτσι, Καστόρι, Νέδουσα (το χωριό του Νικηταρά), Ανώγεια, Λογκανίκο, Λεοντάρι, Αναβρυτή, Τόριζα, Αρτεμισία και Αλαγονία, ενώ πολύ όμορφα φυσικά σημεία είναι οι πηγές του Μαγγανιάρη, το Καταφύγιο και η Κορυφή του Ταΰγετου, το καταπράσινο φαράγγι του Κάστορα και ο μεσαιωνικός οικισμός Κουμουστά στη Μονή Γόλλας. Ενδιαφέρουσες είναι οι διαδρομές με αυτοκίνητο από Σπάρτη - Καλαμάτα, από Μεγαλόπολη - Γιωργίτσι - Σπάρτη και η επίσκεψη στα όμορφα ορεινά χωριά της Λακωνίας (Άρνα, Αναβρυτή, Μυστράς) και της Μεσσηνίας (Τσέρια, Εξωχώρι, Σαϊδόνα). Επίσης οι διαδρομές σε δασικούς χωματόδρομους όπως από Ξηροκάμπι - Κουμουστά - Καταφύγιο Ε.Ο.Σ. και Ανώγεια - Παλαιοπαναγιά - Καταφύγιο, από Μυστρά - Αναβρυτή - Πηγές Μαγγανιάρη, η διάσχιση από Στούπα - Πυργάκι - Σαϊδώνα - δάσος Βασιλικής - Γιάτρισσα - Γύθειο, καθώς και από Γιωργίτσι - Νιοχώρι. Όσο για πεζοπορία και ορειβασία, τα τελευταία χρόνια στην Ανατολική πλευρά του βουνού, στη Λακωνία, χάρη στη προσπάθεια μερικών ανθρώπων, κυρίως του Ορειβατικού Συλλόγου Σπάρτης, 58 ολόκληρα χιλιόμετρα μονοπατιών και ανάμεσα τους καλντερίμια στηρίχτηκαν, ανοίχτηκαν, ξεχορταριάστηκαν και φτιάχτηκαν. Ένα τεράστιο δίκτυο επικοινωνίας αποκαταστάθηκε με τον απλό παραδοσιακό τρόπο, ενώ την ίδια στιγμή όλες οι διαδρομές σηματοδοτήθηκαν σωστά και χαρτογραφήθηκαν.  Ο Ταΰγετος είναι ένα πολύ πλούσιο σε βιοποικιλία βουνό. Η μεγάλη εναλλαγή βιότοπων έχει ως αποτέλεσμα να ευδοκιμούν 600 είδη φυτών (χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η καταγραφή), πάνω από 120 Ελληνικά ενδημικά φυτά, από τα οποία τα 32 αποκλειστικά στον Ταϋγετο εκ των οποίων ξεχωρίζουν οι καμπανούλες, η ακουιλέγια του Ταΰγετου και το υπερικό του Ταΰγετου, ενώ έχει και πλούσια βλάστηση σε βότανα και αρωματικά φυτά όπως ρίγανη, μέντα, θυμάρι, τσάι, λεβάντα, κ.α. Τα δέντρα που ευδοκιμούν στο βουνό είναι κυρίως πουρνάρια, χουμαριές, σχίνα, σφενδάμια, γκορτσιές, έλατα και μαύρες πεύκες. Έχουν παρατηρηθεί 85 είδη πουλιών, 19 θηλαστικών ζώων, 33 ερπετών και αμφιβίων, ενώ θεωρείται μια από τις δυο πιο σημαντικές περιοχές της Πελοποννήσου για τις πεταλούδες και τα έντομα. Έχουν καταγραφεί περισσότερα από 110 είδη πεταλούδων με πιο σημαντικό το ενδημικό είδος polyommatus menelaos που υπάρχει μόνο στον Ταΰγετο. Η ορνιθοπανίδα είναι πολύ πλούσια με πιο σημαντικό είδος αυτό του μεγαλοπρεπή χρυσαετού, το οποίο είναι το μεγαλύτερο είδος αετού στον Ελληνικό χώρο με άνοιγμα φτερών μέχρι και 2,3 μέτρα. Άλλα αρπακτικά πτηνά που βρίσκουμε είναι η γερακίνα και ο σπιζαετός, ενώ θα δούμε και άλλα είδη πουλιών όπως κίσσες, κοτσύφια, δρυοκολάπτες, φάσες και άλλα. Όμως και η ερπετοπανίδα του βουνού είναι σημαντική καθώς περιλαμβάνει σπάνια είδη σαυρών. Τα θηλαστικά της περιοχής είναι αγριογούρουνα, αλεπούδες, τσακάλια, λαγοί, κουνάβια, ασβοί και νυφίτσες. Κατά το παρελθόν υπήρχαν και μεγάλα θηλαστικά που σήμερα έχουν εξαφανιστεί όπως αρκούδες, ελάφια, ζαρκάδια, λύκοι, ακόμα και λύγκες. Νικόλαος Αϊβαλής αρθρογράφος και ρεπόρτερ της εφημερίδας "Αρκαδικό Βήμα", ειδικός δασικής προστασίας. enastron.webnode.gr Το Spartavoice.gr ευχαριστεί τον κ. Ν . Αϊβαλή για το υπέροχο άρθρο που μας έστειλε.  Συνεχής  ενημέρωση μέσα από www.spartavoice.gr. Ακολουθήστε μας και  στις σελίδες μας  Sparta Voice.gr oficcial page   &  LAKONIA GREECE  στο Facebook & γίνετε μέλος στην ομάδα   μας,   twitter ώστε να ενημερώνεστε άμεσα ...
Διαβάστε περισσότερα

Η Κοινωφελής Επιχείρηση Παιδείας & Περιβάλλοντος Δήμου Μονεμβασιάς γνωστοποιεί τις ώρες λειτουργίας του Μουσείου Ναυτικής Παράδοσης στη Νεάπολη. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να να επισκεφτούν το σύγχρονο εκθεσιακό χώρο κατά τις ακόλουθες ημέρες και ώρες: Δευτέρα – Τρίτη – Πέμπτη & Παρασκευή 10:00 π.μ.-14:00 μ.μ Τετάρτη , Σάββατο & Κυριακή 10:00 π.μ.-18:00 μ.μ Με κείμενα, εικόνες και εκθεσιακά αντικείμενα, το Μουσείο Ναυτικής Τέχνης και Παράδοσης επιχειρεί μια πολύπλευρη παρουσίαση του θέματός του πάνω στους τρεις βασικούς άξονες. Γνωριμία με τα Βάτικα Προσεγγίζοντας τον Καβομαλιά  Τα Βάτικα βάζουν πλώρη Περισσότερες πληροφορίες στο τηλέφωνο 2734023040 Συνεχής  ενημέρωση μέσα από www.spartavoice.gr. Ακολουθήστε μας και  στις σελίδες μας  Sparta Voice.gr oficcial page   &  LAKONIA GREECE  στο Facebook & γίνετε μέλος στην ομάδα   μας,   twitter ώστε να ενημερώνεστε άμεσα ...
Διαβάστε περισσότερα

Ταΰγετος το αρσενικό όρος και πηγή έμπνευσης του Λάκωνα  λογοτέχνη Νικηφόρου Βρεττάκου. Στην σκιά του μια πόλη θρύλος η Σπάρτη με την κοιλάδα του Ευρώτα και όπως έλεγαν  οι αρχαίοι Σπαρτιάτες  μεγαλοπρεπή τείχη δεν θα βρείτε στην Σπάρτη γιατί έχουμε τον Ταΰγετο να μας προστατεύει και τα στήθια των ανδρών μας. Ο Ταΰγετος χωρίζει στην μέση την Λακωνία με την Μεσσηνία με το κεντρικό κομμάτι του στην Λακωνία μεγαλοπρεπής και μοναδικός με πολλές ομορφιές.  Η κορυφή του έχει ύψος 2.407 μέτρα και ονομάζεται Προφήτης Ηλίας ή Αγιολιάς, από το ομώνυμο εκκλησάκι που κτίσθηκε κοντά στην κορυφή του, ενώ στα αρχαία χρόνια ονομαζόταν Ταλετός.  Έτσι μου στάθηκε ο Ταΰγετος Έτσι μου στάθηκε ο Ταΰγετος,  όπως ο κόρφος της μητέρας μου. Με πότισε γαλάζιο, αψύ αίμα ήλιο και πράσινο ως να μου δέσει την ψυχή όπως την πέτρα του, ως να χαράξει στην καρδιά μου  τις βαθειές χαράδρες του  να σχηματίσει μες στη ζωή μου δώδεκα κορφές  να βγαίνω απάνω με μοναδικό μου όνειρο τον ήλιο. Με δίψα μου μοναδική τον ήλιο, δίψα βαθειά σαν ωκεανός, υψηλή ως το φεγγάρι, δίψα που να την λυπηθεί ο Θεός. ....Έτσι μου στάθηκε ο Ταΰγετος όσο να γεννηθούνε τα δυό παιδιά του Θεού μέσα μου: η ποίηση και η αγάπη. Νικηφόρος Βρεττάκος. Στα ανατολικά, τον χωρίζει από τον Πάρνωνα ο Ευρώτας ποταμός. Στα δυτικά, οι απολήξεις του φτάνουν στη Μεσσηνιακή πεδιάδα, ενώ στα νότια προβάλλει η χερσόνησος της Μάνης μεταξύ του Λακωνικού και του Μεσσηνιακού κόλπου. Βόρεια, η λεκάνη της Μεγαλόπολης παρεμβάλλεται μεταξύ των Αρκαδικών βουνών και των βορειότερων προεκτάσεων του Ταΰγετου. Η οροσειρά του Ταΰγετου συγκροτείται από τέσσερα κύρια τμήματα: α) τον Βόρειο ή Ξεροβούνα, από το χωριό Λεοντάρι έως τη διάβαση της Λαγκάδας (1.296 μ.), β)  τον Μέσο Ανατολικό, με την ψηλότερη κορυφή προς την Σπάρτη , γ)  τον Δυτικό και δ) τον Νότιο Ταΰγετο, που περιλαμβάνει το όρος Σαγγιά, σχηματίζει τη χερσόνησο της Μάνης και καταλήγει στο ακρωτήριο Ταίναρο της Λακωνικής γης. Στην περιοχή του Ταΰγετου διακρίνουμε πέντε ζώνες βλάστησης: Οι μεσογειακοί θαμνώνες συγκροτούνται κυρίως από πουρνάρια (Quercus coccifera), αγριελιές (Olea europaea ssp. Oleaster), κουμαριές (Arbutus unedo), σχίνα (Pistacia lentiscus), ρείκια (Erica manipuliflora, Erica arborea) και άλλα είδη θάμνων και μικρών δέντρων. Ορεινή ζώνη – δάση Κωνοφόρων που σχηματίζονται βασικά από δύο είδη Κωνοφόρων: το Ελληνικό έλατο (Abies cephalonica) και τη Μαύρη πεύκη (Pinus nigra). Υποαλπική ζώνη: Τελειώνοντας τα δάση, σε ύψος πάνω από 1600-1700 μ., αρχίζουν τα γυμνά λιβάδια και οι βραχώδεις σχηματισμοί, όπου δεν φυτρώνουν δέντρα ή μεγάλοι θάμνοι, παρά μόνο μικρά φυτά, συνήθως πολυετή. Αλπική ζώνη: Αρχίζει περίπου στα 2000 μ. και φτάνει ως τις ψηλότερες κορφές του βουνού. Στη ζώνη αυτή δεν αναπτύχθηκαν ποτέ δέντρα. Αζωνική βλάστηση των ρεματιών: Στις ρεματιές και στα φαράγγια, που το κλίμα είναι πιο δροσερό, αναπτύσσεται μια ιδιόμορφη βλάστηση που δεν επηρεάζεται τόσο από τη διαφορά υψομέτρου. Κυρίαρχο είδος είναι το Πλατάνι (Platanus orientalis), η Μυρτιά (Myrtus communis), ο Κισσός (Hedera helix) και η Λυγαριά (Vitex agnus – castus). Η χλωρίδα του Ταΰγετου είναι εξαιρετικά πλούσια και περιλαμβάνει περισσότερα από 1.000 είδη φυτών. Aπό αυτά, 33 είναι ενδημικά της περιοχής. Ξεχωρίζουν η Ακουιλέγια του Ταΰγετου (Aquilegia ottonis ssp. Taygeta), o Αστράγαλος του Ταΰγετου (Astragalus Taygeteus), η Γιουρινέα του Ταΰγετου (Jurinea Taygetea), η Καμπανούλα (Campanula topoliana ssp. Cordifolia) και το Υπερικό του Ταΰγετου (Hypericum Taygeteum). Υπάρχουν επίσης πολλά ορχεοειδή, κρόκοι και καμπανούλες. Σήμερα το βουνό φιλοξενεί 19 είδη θηλαστικών, όπως η Αλεπού, ο Λαγός, ο Σκαντζόχοιρος, το Κουνάβι, η Νυφίτσα και ο Ασβός, και ίσως το Τσακάλι. Από τα 87 είδη πτηνών που έχουν καταγραφεί, ξεχωρίζουν αρπακτικά, όπως ο Φιδαετός, η Γερακίνα, ο Χρυσαετός, ο Σπιζαετός, αλλά και πλήθος άλλων πτηνών, όπως κίσσες, κοτσύφια, δρυοκολάπτες, φάσες κ.ά. Στον Ταΰγετο έχουν, τέλος, καταγραφεί 100 είδη πεταλούδας, με ένα ενδημικό (Polyommatus menelaos). Μια χαράδρα με ασβεστολιθικές πλαγιές, που σχηματίζει βαθιά τομή στον Ταΰγετο, καταλήγει κοντά στο χωριό Τρύπη. Εδώ βρίσκεται το αναρριχητικό πάρκο του ΕΟΣ Σπάρτης, καθώς οι απότομες πλαγιές της Λαγκάδας προσφέρονται ιδιαίτερα για τους τολμηρούς αναρριχητές. Καλύτερη εποχή για αναρρίχηση θεωρείται το διάστημα από τα μέσα Μαΐου ως τα μέσα Οκτωβρίου. Ο προσανατολισμός των πεδίων και το υψόμετρο (800 μ. περίπου) δημιουργούν ευχάριστες συνθήκες αναρρίχησης ακόμη και το καλοκαίρι. Η σκιά της Πυραμίδας –παιχνίδια ιερής γεωγραφίας και φωτός  Δεν είναι όμως μόνο το υπερθέαμα της πελώριας σκιάς στην θάλασσα αλλά μια σειρά άλλα φαινόμενα που φτιάξανε και κρατάνε ακόμα το μύθο της αρχαιότερης, όπως πολλοί υποστηρίζουν, πυραμίδας, όχι μόνο της Ελλάδας αλλά του κόσμου. Ο Ταΰγετος στο όριό του φτιάχνει όχι ένα, αλλά τρία εντυπωσιακά πυραμιδοειδή σχήματα στον γύρω τόπο. Η πρώτη πυραμίδα σχηματίζεται ψηλά στον ουρανό. Ένα ισόπλευρο τρίγωνο δείχνει στη δύση όταν λίγο πριν ανατείλει ο ήλιος, οι ακτίνες του διαθλώμενες πίσω από τον Πάρνωνα στα 2407 μ. σχηματίζουν ψηλά το είδωλό της, σε ένα ουράνιο τρίγωνο που βλέπει προς τις Πλειάδες (να σημειώσουμε ξανά πως η Ταϋγέτη είναι μυθολογικά μία από τις Πλειάδες). Στην αρχαιότητα ο Αναξίμανδρος, μας λέει ο Κικέρων, είχε στήσει αστεροσκοπείο στην κορυφή του βουνού και μελετούσε τις κινήσεις των άστρων. Με αυτό το πρώτο «γκρίζο, ισόπλευρο τρίγωνο στον ουρανό» συνδέεται και ένα αμνημονεύτων χρόνων παραμύθι για τον σοφό νομοθέτη της Σπάρτης Λυκούργο που έβαλε έναν γρίφο στους Λακεδαιμόνιους νέους να του βρουν την ακριβή στιγμή της ανατολής του ήλιου και που είχε σαν αποτέλεσμα την κατάργηση του φοβερού εθίμου της ρίψης στον Καιάδα των αδύναμων βρεφών και των γέρων. Τα τρία πυραμιδοειδή σχήματα  Το δεύτερο, εντυπωσιακό τρίγωνο είναι αυτό που βουτάει στα νερά του Μεσσηνιακού κόλπου, τις ώρες της ανατολής. Το τρίτο, το τρίγωνο του Ηλιοβασιλέματος πέφτει στην άλλη πλευρά, στον λακωνικό κάμπο όταν το κοκκινωπό φως σχηματίζει τέλεια ευθεία γραμμή που εδράζει στην κορυφή της πυραμίδας. Το υπερθέαμα του Ταϋγέτου δε σταματά εδώ. Το πιο ανεξήγητο φαινόμενο είναι η ίδια η κατασκευή της πυραμίδας, αν είναι έργο φυσικό ή παρέμβαση του ανθρώπου, αφού υποψιάζουν, όχι μόνο το αφύσικα τέλειο σχήμα της αλλά και η εμφανής οριζοντίωση της βάσης της, που δείχνει να έχει περάσει από ανθρώπινα χέρια, αφού από κει και πάνω το πέτρωμα και το χώμα αλλάζουν, σμιλεύονται και ισιώνουν για να φτιάξουν το ισόπλευρο τρίγωνο. Αν η πυραμίδα είναι τεχνητό κατασκεύασμα, η δόξα της εντείνεται και αφήνει να εννοηθούν αρχαίες τελετουργίες και πρόθεση ιερατική. Από την πολύτιμη πηγή του Παυσανία γνωρίζουμε ότι σε πολύ παλιά χρόνια, οι Λακεδαίμονες θυσίαζαν λευκά άλογα (ηλιακό σύμβολο) στην απόληξή της. Το όνομα της ψηλότερης κορφής του βουνού το αποκαλούσαν Ταλετόν ή Ταλητόν, λέξη ίδιας ρίζας με την Τελετή, την ιεροπραξία, τη θυσία. Οι Ορφικοί, αυτοί οι μυστικιστές της αρμονίας, που γνώριζαν περισσότερα και από όσα συναρπαστικά κατέγραψαν, θεωρούσαν τη γεωπυραμίδα του Ταϋγέτου ιερή, Πύλη κοσμική, μέσα από την οποία η ουράνια Αρμονία και το αείζωον φως κατέρχονται στον κόσμο. Και το επίσης, εύγλωττο όνομα της περιοχής, αφήνει να εννοηθεί πως η πυραμίδα στη κορυφή ήταν κέντρο ύπαρξης και ορισμός για τον γύρω κόσμο. Λακωνία, με το πρώτο συνθετικό, λας, να σημαίνει λίθο και το δεύτερο –κωνία,να δείχνει το κωνικό, πυραμιδοειδές σχήμα στην κορφή. Λακωνία, η χώρα του κωνικού λίθου, ιερή τοποθεσία του Ήλιου και πύλη κοσμική για το φως. Καθόλου παράξενο που κάθε χρόνο, η λατρεία αναζωπυρώνεται στο ίδιο σημείο. πηγή βικιπαίδεια , Δ. Σπάρτης , apocalypsejohn.com φωτογραφίες Αλέξανδρος Μπουγάδης  Συνεχής  ενημέρωση μέσα από www.spartavoice.gr. Ακολουθήστε μας και  στις σελίδες μας  Sparta Voice.gr oficcial page   &  LAKONIA GREECE  στο Facebook & γίνετε μέλος στην ομάδα   μας,   twitter ώστε να ενημερώνεστε άμεσα ...
Διαβάστε περισσότερα

Η Κοινωφελής Επιχείρηση Παιδείας & Περιβάλλοντος του Δήμου Μονεμβασίας, γνωστοποίησε το πρόγραμμα λειτουργίας του Σπηλαίου της Καστανιάς που θα ισχύσει έως τις 31 Μαΐου 2019. Αναλυτικότερα: Από  22/12/2018 έως  31/05/2019 κάθε Σαββάτο και Κυριακή από τις 10:00 έως τις 16:00 . Πρώτη ξενάγηση 10:30– τελευταία ξενάγηση 15:30 Για ομαδικές επισκέψεις (Σύλλογοι, Σχολεία κ.λπ) μετά από συνεννόηση θα λειτουργεί και καθημερινές. Επιπλέον το σπήλαιο θα είναι ανοικτό κατά τις ίδιες ώρες: Από τo Σάββατο 22/12/2018 έως και Κυριακή  06/01/2019 καθημερινά εκτός της ημέρας  των Χριστουγέννων (25/12/2018) και  της Πρωτοχρονιάς (01/01/2019) Την Καθαρά Δευτέρα 11/03/2019 Την Δευτέρα  25η Μαρτίου 2019 Από Μεγάλη  Πέμπτη 25/04/2019 έως και την Παρασκευή 03/05/2019 καθημερινά εκτός ημέρας Πάσχα( Κυριακή 28/04/2019) Ξεναγήσεις ανά μία ώρα. Χρόνος ξενάγησης 30-40 λεπτά. Τιμή εισιτηρίου: 7€ για ενήλικες 3€ για παιδιά, φοιτητές, Α.Μ.Ε.Α και Ανέργους 5€ για οργανωμένα γκρουπ Χρόνος διαδρομής Νεάπολη – Λάχι (Καλένια) – Παραδείσι – Κάτω Καστανιά – Σπήλαιο: 30 λεπτά Για ομαδικές επισκέψεις (Σύλλογοι, Σχολεία κ.λπ) και περισσότερες πληροφορίες καλέστε στα τηλέφωνα 2734360100,115 και 6986555444 ή επισκεφτείτε το www.kastaniacave.gr Υπάρχει πρόσβαση και για λεωφορείο 52 θέσεων. Στο χώρο λειτουργεί Καφετέρια Συνεχής  ενημέρωση μέσα από www.spartavoice.gr. Ακολουθήστε μας και  στις σελίδες μας  Sparta Voice.gr oficcial page   &  LAKONIA GREECE  στο Facebook & γίνετε μέλος στην ομάδα   μας,   twitter ώστε να ενημερώνεστε άμεσα ...
Διαβάστε περισσότερα

Μια υπέροχη εικόνα αντίκρισαν οι επισκέπτες του Μυστρά το Σάββατο 5-1-2019 καθώς η Βυζαντινή Καστροπολιτεία ήταν κατάλευκη.  Ο Μυστράς συχνά ντύνετε  στα λευκά μιας και βρίσκεται στην πλαγιά του Ταΰγετου. Η Θέα μοναδική τόσο του χιονισμένου Ταΰγετου όσο και του Πάρνωνα που φαίνεται από το Μυστρά. Σύμφωνα με την πρόγνωση του καιρού  ο Μυστράς θα παραμείνει  χιονισμένος και την Κυριακή 6-1-2019.  φωτογραφίες Αλέξανδρος Μπουγάδης  Συνεχής  ενημέρωση μέσα από www.spartavoice.gr. Ακολουθήστε μας και  στις σελίδες μας  Sparta Voice.gr oficcial page   &  LAKONIA GREECE  στο Facebook & γίνετε μέλος στην ομάδα   μας,   twitter ώστε να ενημερώνεστε άμεσα ...
Διαβάστε περισσότερα

Εννέα μουσεία - κοσμήματα διασκορπισμένα σε περιοχές της περιφέρειας «αποτυπώνουν την αλληλεπίδραση του ανθρώπου με τη φύση στο πέρασμα του χρόνου και συμβάλλουν καθοριστικά τόσο στην προβολή της παραγωγικής ιστορίας της χώρας, αναδεικνύοντας την παραδοσιακή, βιοτεχνική και βιομηχανική τεχνολογία, όσο και στην προώθηση της σχέσης πολιτισμού-περιβάλλοντος, με στοχευμένες δράσεις όπως η καταγραφή των πολιτιστικών τοπίων στην Ελλάδα» δηλώνει η πρόεδρος του ΔΣ. στο Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ), Σοφία Στάϊκου και υπογραμμίζει ότι «διαπιστώσαμε ότι ‘χανόταν' ένας σημαντικός κρίκος της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς. Επρόκειτο για την παραγωγική ιστορία της Ελλάδος, ουσιαστικά τις μεθόδους, τις παραδόσεις αλλά και τις προβιομηχανικές πρακτικές που αναπτύχθηκαν σε διάφορες γωνιές της χώρας για την αξιοποίηση φυσικών πόρων όπως του λαδιού, του μεταξιού, του μαρμάρου, του νερού, της μαστίχας, κ.α. Πάνω στην ανάγκη διάσωσης και προβολής της παραγωγικής ιστορίας της χώρας, δημιουργήθηκε σταδιακά το Δίκτυό μας». Σε αυτόν τον άξονα, η Ακαδημία Αθηνών βράβευσε το Πολιτιστικό ΄Ιδρυμα Ομίλου Πειραιώς με το «Πολιτιστικό Αργυρό Μετάλλιο» για την εξέχουσα πολιτιστική δράση που αναπτύσσει μέσω του Δικτύου Θεματικών στην ελληνική περιφέρεια και συνδέει την πολιτιστική κληρονομιά, με τις τοπικές κοινωνίες, το περιβάλλον και την τεχνολογία. Τα Θεματικά Μουσεία αποτελούν πόλο έλξης για τις πόλεις ή τις περιοχές στις οποίες βρίσκονται και όπως τονίζει η κ. Στάικου «οι έρευνες μας καταγράφουν ότι σημαντικό ποσοστό των επισκεπτών των Μουσείων επιλέγει να επισκεφθεί την περιοχή λόγω του Μουσείου, αλλά και να διανυκτερεύσει στην περιοχή». Μάλιστα, τα τελευταία 16 χρόνια η επισκεψιμότητα αγγίζει τα 2 εκατομμύρια άτομα, ενώ το 2018 (μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου) ανήλθε στους 322.000 επισκέπτες. «Στην ανοδική αυτή τάση στην επισκεψιμότητα των Μουσείων συνέβαλε και το ουσιαστικό τους άνοιγμα στις τοπικές κοινωνίες. Θέσαμε ως στόχο να καταστήσουμε τα Μουσεία καθημερινούς πόλους πολιτισμού. ‘Ακούσαμε' τις τοπικές κοινωνίες, συνεργαστήκαμε με τους τοπικούς φορείς και στη συνέχεια σχεδιάσαμε και υλοποιήσαμε ειδικές δράσεις που απαντούν σε ειδικότερες ανάγκες για κάθε περιοχή χωριστά. Κάθε Μουσείο μας είναι ανοικτό για δράσεις των τοπικών κοινωνιών αλλά και προσφέρει δράσεις για τους κατοίκους των περιοχών, τόσο εντός αλλά το κυριότερο και εκτός ωραρίου λειτουργίας του» υπογραμμίζει η πρόεδρος του ΔΣ του ΠΙΟΠ και καταλήγει: «Τι πρέπει να κάνουμε για ενισχύσουμε το Δίκτυο; Νομίζω ότι για να περάσουμε στην επόμενη φάση θα πρέπει να διαμορφώσουμε διαμουσειακές και διαδημοτικές συνεργασίες που θα φέρουν πιο κοντά τα Μουσεία και τις πόλεις στις οποίες βρίσκονται», οι οποίες είναι Σουφλί, Τήνος, Δημητσάνα, Σπάρτη, Λέσβος, Χίος , Βόλος, Στυμφαλία, Γιάννενα. Το μετάξι ξετυλίγει τις ιστορίες του Το Μουσείο Μετάξης στο Σουφλί παρουσιάζει αναλυτικά τις φάσεις της σηροτροφίας και της μεταξουργίας. Εστιάζει στο πώς το Σουφλί αναδείχτηκε σε σημαντικό κέντρο παραγωγής μεταξιού στα τέλη του 19ου αιώνα και έως τα μέσα του 20ού. Βίντεο από το Μουσείο. Μάρμαρο σμιλεμένο με γνώση και τέχνη Το Μουσείο Μαρμαροτεχνίας, στον Πύργο της Τήνου, αποτελεί μοναδικό παράδειγμα παρουσίασης της τεχνολογίας του μαρμάρου, υλικού που κατέχει ιδιαίτερη θέση στην αρχιτεκτονική και την τέχνη της Ελλάδας, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Η μόνιμη έκθεση, που περιγράφει αναλυτικά και ζωντανά το πλέγμα εργαλειακού εξοπλισμού και τεχνικών μαρμαροτεχνίας, δίνει έμφαση στην προβιομηχανική και πρωτοβιομηχανική Τήνο, σημαντικότερο νεοελληνικό κέντρο μαρμαροτεχνίας. Παράλληλα, αναδεικνύει το κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο στο οποίο αναπτύχθηκαν τα τοπικά εργαστήρια. Με τη δύναμη του νερού Το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης, στη Δημητσάνα, προβάλλει τη σημασία της υδροκίνησης στην παραδοσιακή κοινωνία. Εστιάζοντας στις βασικές προβιομηχανικές τεχνικές που αξιοποιούν το νερό για την παραγωγή ποικίλων προϊόντων, τις συνδέει με την ιστορία και την καθημερινότητα της τοπικής κοινωνίας στο πέρασμα του χρόνου. Βίντεο από το Μουσείο. Ο ευλογημένος καρπός της ελιάς Το Μουσείο Ελιάς και Ελληνικού Λαδιού, στη Σπάρτη, σας ταξιδεύει στον πολιτισμό, την ιστορία και την τεχνολογία της ελιάς και της ελαιοπαραγωγής στον ελλαδικό χώρο, από τους προϊστορικούς χρόνους μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα. Στόχος του Μουσείου είναι να φωτίσει την άρρηκτη σύνδεση της ελιάς με την ταυτότητα του τόπου μας, και γενικά με τον μεσογειακό χώρο. Η ελιά και το λάδι παρουσιάζονται εδώ από διαφορετικές οπτικές γωνιές: οικονομία, διατροφή και χρήσεις, θρησκευτική λατρεία, τέχνη και τεχνολογία. Βίντεο από το Μουσείο Η «Μηχανή του Κοινού» ξαναδουλεύει Το Μουσείο Βιομηχανικής Ελαιουργίας Λέσβου παρουσιάζει τη βιομηχανική φάση της ελαιουργίας στην Ελλάδα. Εστιάζει στις αλλαγές που επέφερε η εισαγωγή της μηχανικής κίνησης στη διαδικασία παραγωγής ελαιολάδου και προσεγγίζει με ευαισθησία τη συμβολή των κατοίκων της περιοχής στην παραγωγική διαδικασία. Στόχος του Μουσείου Βιομηχανικής Ελαιουργίας Λέσβου είναι να προβάλει την βιομηχανική κληρονομιά μας στον τομέα της ελαιουργίας και να την εντάξει στο ευρύτερο αρχιτεκτονικό, κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο της εποχής. Στα Μαστιχοχώρια της νότιας Χίου Το Μουσείο Μαστίχας Χίου βρίσκεται στα Μαστιχοχώρια, σύνολο μεσαιωνικών χωριών στη Νότια Χίο, στο μοναδικό σημείο της Μεσογείου όπου καλλιεργείται ο σχίνος της ποικιλίας Pistacia lentiscus var. Chia, από τον οποίο παράγεται η μαστίχα. Το Μουσείο Μαστίχας Χίου σκοπεύει να αναδείξει την παραγωγική ιστορία της καλλιέργειας και την επεξεργασίας της μαστίχας, την οποία εντάσσει στο πολιτιστικό τοπίο της Χίου. Μέσα από το πρίσμα της εγγραφής από την UNESCO της παραδοσιακής μαστιχοκαλλιέργειας στον αντιπροσωπευτικό κατάλογο της 'Αυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας, το 2014, έμφαση δίνεται στη διαχρονία και την αειφορία του χιώτικου αυτού προϊόντος. Ένα παλιό εργοστάσιο «ζωντανεύει» Το Μουσείο στεγάζεται στο παλιό Εργοστάσιο Πλινθοκεραμοποιίας Νικολάου & Σπυρίδωνος Τσαλαπάτα, στον Βόλο. Παρουσιάζει την καθημερινή ζωή στο εργοστάσιο, καθώς και όλα τα στάδια της παραγωγής διαφορετικών τύπων τούβλων και κεραμιδιών. Στόχος του είναι αναδείξει την ιστορική ταυτότητα της πόλης του Βόλου και να συμβάλει στη διάσωση και την προβολή της βιομηχανικής κληρονομιάς της. Η ζωή στις όχθες της μυθικής λίμνης Το Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας, που επιδιώκει να καταδείξει την αλληλεξάρτηση ανθρώπου και φύσης, εστιάζει στην αρμονική συνύπαρξή τους στη λεκάνη της Στυμφαλίας. Στόχος του Μουσείου Περιβάλλοντος Στυμφαλίας είναι η οικολογική ευαισθητοποίηση του κοινού και η διάσωση της γνώσης για την παραδοσιακή τεχνολογία της περιοχής. Βίντεο από το Μουσείο. Στο κάστρο των Ιωαννίνων Το Μουσείο Αργυροτεχνίας βρίσκεται στο κάστρο των Ιωαννίνων, και συγκεκριμένα στο δυτικό προμαχώνα της νοτιανατολικής ακρόπολης (Ιτς Καλέ). Καταλαμβάνει τα δύο επίπεδα του προμαχώνα καθώς και το κτίσμα των παλαιών μαγειριών που εφάπτεται σε αυτόν. Σκοπός του είναι η διάσωση της γνώσης για την ηπειρώτικη αργυροτεχνία και η διάχυση της πληροφορίας γύρω από την τεχνολογία της στο ευρύ κοινό. Επίσης, η σύνδεση αυτής της τεχνολογίας με τα κοινωνικά δεδομένα της εποχής γύρω από τα οποία αυτή αναπτύχθηκε και άκμασε. Πρόκειται για μουσείο θεματικό, αφού πραγματεύεται την τεχνολογία της αργυροχοΐας κατά την προβιομηχανική περίοδο, αλλά ταυτόχρονα και μουσείο περιφερειακό, αφού εστιάζει κυρίως στην ιστορία της αργυροχοΐας στην περιοχή της Ηπείρου. Χρονικά, η έκθεση αναφέρεται κατά βάση στη μεταβυζαντινή περίοδο, από τον 15ο αιώνα και έπειτα, χωρίς ωστόσο να λείπουν και αναφορές στο απώτερο παρελθόν, καθώς η τεχνολογία που χρησιμοποιείται για την παραγωγή των ασημικών ανάγεται συχνά σε πολύ παλαιότερες περιόδους. (ΑΜΠΕ) Συνεχής  ενημέρωση μέσα από www.spartavoice.gr. Ακολουθήστε μας και  στις σελίδες μας  Sparta Voice.gr oficcial page   &  LAKONIA GREECE  στο Facebook & γίνετε μέλος στην ομάδα   μας,   twitter ώστε να ενημερώνεστε άμεσα ...
Διαβάστε περισσότερα

Μια από τις αρχαιότερες πόλεις βρίσκεται στα Νότια της Λακωνίας απέναντι από την μαγευτική Ελαφόνησο. Η βυθισμένη πολιτεία, o αρχαίος οικισμός «Παύλο Πέτρι», είχε άριστη ρυμοτομία, οδικό δίκτυο καθώς και σπίτια με κήπους. Οι αρχαιολόγοι εντοπίσαν ακόμη ένα μεγάλο κτίριο, μήκους 35 μέτρων, που μάλλον αποτελούσε έδρα και κατοικία της πολιτικής ηγεσίας της πόλης. Το 2009 ξεκίνησε ερευνητικό πρόγραμμα πενταετούς διάρκειας με σκοπό την έρευνα του καταποντισμένου αρχαίου οικισμού με τη χρήση σύγχρονων μεθόδων. Το πρόγραμμα υλοποιείται με την συμμετοχή του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών, υπό την αιγίδα της Βρετανικής Σχολής Αθηνών και με την έγκριση του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι ανακαλύψεις ξεπέρασαν κάθε προσδοκία, καθώς, βρέθηκε μια πόλη με κτίρια, πλατείες, δρόμους και μνημεία. Ο δρ. Τζον Χέντερσον, καθηγητής υποθαλάσσιας αρχαιολογίας του πανεπιστημίου του Νότινγχαμ αναφέρει «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για την αρχαιότερη βυθισμένη πόλη του κόσμου». Οι επιστήμονες προσπαθούν να βρουν την απάντηση στο ερώτημα γιατί βυθίστηκε η πόλη. Υπάρχουν τρεις θεωρίες. Η πρώτη είναι ότι ανέβηκε σταδιακά η στάθμη της θάλασσας, η δεύτερη ότι υποχώρησε το έδαφος και η τρίτη ότι βυθίστηκε από τσουνάμι. πηγή hellas-now.com Συνεχής  ενημέρωση μέσα από www.spartavoice.gr. Ακολουθήστε μας και  στις σελίδες μας  Sparta Voice.gr oficcial page   &  LAKONIA GREECE  στο Facebook & γίνετε μέλος στην ομάδα   μας,   twitter ώστε να ενημερώνεστε άμεσα ...
Διαβάστε περισσότερα

Το Ακρωτήριο Μαλέας ή Κάβο Μαλιάς ή Καβομαλιάς βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της Πελοποννήσου στον Νομό Λακωνίας και είναι το δεύτερο νοτιότερο σημείο της ηπειρωτικής Ελλάδας μετά το Ακρωτήριο Ταίναρο.  Λέγεται και Ξυλοχάφτης επειδή πολλά πλοία βυθίστηκαν πλησίον του κάβου.  Στην αρχαιότητα ο Κάβο Μαλιάς αποτελούσε σημαντικό ναυτικό πέρασμα. Οι συχνές εναλλαγές του καιρού όμως προκαλούσαν έντονα προβλήματα ιδίως με τους ισχυρούς  τοπικούς ριπαίους ανέμους που παρατηρούνται μέχρι την εποχή μας.  Πολλοί αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς είχαν κάνει αναφορά για τον Κάβο Μαλιά. Ο Όμηρος στην Οδύσσεια, ο Στράβων, ο Παυσανίας και ο Πολύβιος είχαν γράψει για τις συμφορές που μπορούσαν να βρουν τους ναυτικούς που τολμούσαν να περάσουν από τον Κάβο Μαλιά.  Στα τέλη του 18 ου αιώνα υπήρχε στο Ακρωτήριο του Μαλέα ένα ερημοκκλήσι  προς τιμή των Ταξιαρχών. Ο  ερημίτης που ζούσε εκεί σήμαινε τη μικρή καμπάνα κάθε φορά που έβλεπε να διέρχεται κοντά κάποιο ιστιοφόρο προκειμένου να τον εφοδιάσουν με τρόφιμα, που πρόθυμα γινόταν όταν βεβαίως οι καιρικές συνθήκες το επέτρεπαν.   O πέτρινος φάρος του Μαλέα  κατασκευάστηκε το 1883. Έχει ύψος πύργου 15 μέτρα και εστιακό ύψος 40 μέτρα. Λειτούργησε πρώτη φορά το 1883 ενώ ο τελευταίος φαροφύλακας ο Βατικιώτης Βαγγέλης Κυνηγαλάκης τον άναψε για τελευταία φορά το 1983 ύστερα από 23 χρόνια θητείας στον Κάβο Μαλιά. Χαρακτηρίστηκε ιστορικό και διατηρητέο μνημείο το 2006, λειτουργεί με ηλιακή ενέργεια, διαθέτει δύο φαροφύλακες ενώ η ανακαίνισή του ολοκληρώθηκε το 2009 με δαπάνη του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη. Για να φτάσει κανείς στον φάρο μπορεί να το κάνει μόνο με τα πόδια ακολουθώντας διαδρομές σε εξαιρετικά μονοπάτια. Η διαδρομή για τον φάρο  ξεκινάει από το χωριό Βελανίδια μια διαδρομή συνολικής απόστασης 8.300 μέτρα και χρόνο τριών ωρών. Παίρνετε το μονοπάτι της πλαγιάς έξω από το χωριό Βελανίδια για να αποφύγετε το ρέμα. Ύστερα από 1,5 χιλιόμετρο θα φτάσετε στην εκκλησία της Παναγίας της Δεκαπεντρίστρας και θα ακολουθήσετε τον χωματόδρομο που ξεκινάει από εκεί. Σε 1,5 χιλιόμετρο σας οδηγεί στα εκκλησάκια του Αγίου Θωμά και του Αγίου Μύρωνα. Από εκεί με ανατολική πορεία προς την θάλασσα ξεκινάει το μονοπάτι το οποίο μέσα σε ένα επιβλητικό τοπίο έχοντας θέα στο πέλαγος φθάνει στον φάρο του Μαλέα. Πιο σύντομη είναι η πρόσβαση από τον Άγιο Μύρο. Αφήνουμε το όχημά μας μετά την πηγή του Αγίου Θωμά και κατηφορίζουμε προς την θάλασσα (υπάρχει σχετική πινακίδα με ένδειξη). Από εδώ ο συνολικός χρόνος μέχρι τον φάρο είναι 60'-75' σε μία απόσταση περίπου τριών χιλιομέτρων. Το μονοπάτι είναι αρκετά βατό χωρίς μεγάλες υψομετρικές διαφορές όμως δεν υπάρχει σχεδόν πουθενά μέρος για σκιά γι αυτό καλό είναι να προτιμούνται εποχές ή ώρες χωρίς πολλή ζέστη και ήλιο. Απαραίτητο είναι το νερό.  Από όποια διαδρομή κι αν επιλέξει κανείς να φτάσει στην άκρη του ακρωτηρίου και τον φάρο, ο προορισμός σίγουρα θα τον ανταμείψει παρόλο το δύσκολο ταξίδι! φωτογραφία Alexandros Bougadis  Ενημερωθείτε  μέσα από τη συνεχή ροή του Sparta Voice.gr (www.spartavoice.gr). Κάνετε like στις σελίδες μας  Sparta Voice.gr oficcial page   &  LAKONIA GREECE  στο Facebook & γίνετε μέλος στην ομάδα   μας, ακολουθήστε μας και στο  twitter ώστε να ενημερώνεστε άμεσα ...
Διαβάστε περισσότερα

Η Ιερά Μονή Αγίων Τεσσαράκοντα Μεγαλομαρτύρων είναι κτισμένη σε μία περιοχή με σπάνιο φυσικό κάλλος, η οποία διαθέτει όλες τις προϋποθέσεις για ησυχαστική ζωή, μία ζωή, που συγκινεί και εμπνέει τους Μοναχούς. Σε απόσταση 15΄ βορειοανατολικά από τη νέα Μονή βρίσκεται η παλαιά Μονή, κτισμένη σε μια φυσική χαράδρα δίπλα στα ήρεμα νερά του χειμάρρου Σωφρόνη (σε απόσταση 20΄από τη Σπάρτη). Πρόκειται για μία ολόκληρη μοναστική πολιτεία με κελιά για τους Μοναχούς, διαδρόμους ανάμεσα στα κελιά, Ναό (Καθολικό), αποθήκες για τα τρόφιμα, Τραπεζαρία των Μοναχών («Τράπεζα») και άλλους μοναστηριακούς χώρους. Σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή, η οποία σώζεται μέσα στο σπηλαιώδη Ναό του παλαιομονάστηρου, η Μονή κτίστηκε το έτος 1305 επί βασιλείας του Αυτοκράτορος του Βυζαντίου Ανδρονίκου του πρεσβύτερου (1283-1328): Ανηγέρθη εκ βάθρων και ανιστορήθη ο θείος ναός των αγίων ενδόξων μεγάλων μαρτύρων Τεσσαράκοντα δια συνεργίας και πόθου Γερμανού ιερομονάχου και Γρηγορίου μοναχού και Θεοδοσίου μοναχού επί της βασιλείας των ευσεβεστάτων βασιλέων Ανδρονίκου και Ειρήνης και Μαρίας , μητρός των Παλαιολόγων έτει ΩΙΓ’. Όπως προαναφέραμε, ο Ναός (το Καθολικόν) είναι σπηλαιώδης. Πρόκειται δηλ. για ένα φυσικό σπήλαιο διαμορφωμένο περίτεχνα σε Ναό. Στο βάθος του σπηλαίου είναι τοποθετημένη η Αγία Τράπεζα, ενώ όλες οι επιφάνειες είναι αγιογραφημένες από το σπουδαίο Λακεδαιμόνιο αγιογράφο Κωνσταντίνο Μανασσή, όπως αναφέρει σχετική σωζόμενη επιγραφή. Το σύνολο των τοιχογραφιών είναι αξιόλογο, η θεματολογία εκτεταμένη και τα χρώματα πλούσια, ζεστά και κατανυκτικά. Ξεχωρίζει για τη σπάνια εκφραστικότητά του το Μαρτύριο των Αγίων Τεσσαράκοντα. Η παλαιά Μονή μάλλον κτίστηκε, για να φιλοξενήσει προϋπάρχουσα μοναστική Αδελφότητα και είναι απίθανο να ακολουθήθηκε η αντίθετη πορεία, δηλ. κάποιος ενάρετος ασκητής να ζούσε αρχικά μόνος και στη συνέχεια να προσείλκυσε κοντά του πλήθος μαθητών. Η μόνη πρόσβαση, που είχε η Παλαιά Μονή προς τον έξω κόσμο, ήταν ένα μονοπάτι με κατεύθυνση προς δυσμάς. Επειδή το μονοπάτι αυτό ήταν στενό και δύσβατο, για τον ανεφοδιασμό της Μονής σε τρόφιμα κι άλλα αναγκαία κατασκευάστηκε εξαρχής μία αποθήκη στη θέση της σύγχρονης Μονής, όπου άλλωστε βρίσκονταν και τα μοναστηριακά κτήματα, αμπέλια, ελαιώνες κ.α., καθώς και ο σταύλος των ζώων. Έτσι με την πάροδο των ετών η περιοχή αυτή εξελίχθηκε σε Μετόχι αρχικά της Παλαιάς Μονής και στη συνέχεια κατέληξε να γίνει η νέα Μονή, η οποία αντικατέστησε την Παλαιά. Το Καθολικό της νέας Μονής είναι Ναός σταυροειδής με τρούλο. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η τοιχοδομία του Ναού, η οποία σε γενικές γραμμές είναι απλή. Τεμάχια πλακών από άλλους Ναούς ή μαρμάρων της κλασικής αρχαιότητος ή τέλος μαρμάρινες πλάκες ενεπίγραφες ή άλλες με ανάγλυφες διακοσμήσεις είναι εντοιχισμένες στους εξωτερικούς τοίχους του Καθολικού. Αμυδρός, μυστηριώδης και κατανυκτικός είναι ο εσωτερικός φωτισμός του Ναού, τον οποίο ένας περιορισμένος αριθμός μικρών παραθύρων έχει κατορθώσει να δημιουργήσει. Οι αγιογραφίες του Ναού αποτελούν ένα θαύμα της βυζαντινής ζωγραφικής και αγγίζουν τα όρια της υψηλής τέχνης. Σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή του καθολικού, η οποία αναφέρει ως κτήτορες τον ιερομόναχο Κυπριανό, ηγούμενο της Μονής καί τους Μοναχούς Παρθένιο και Θεοδόσιο, τις αγιογραφίες εξετέλεσε ο περίφημος εκ Ναυπλίου καταγόμενος αγιογράφος Γεώργιος Μόσχος. Εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη – προσκυνητή το πλήθος των θεμάτων, ο πλούτος των χρωμάτων, η βαθιά έκφραση αλλά και η χάρη στη στάση και την κίνηση των εικονιζόμενων αγίων και τέλος η ισορροπία και η αρμονία των πολυπρόσωπων συνθέσεων. Εντυπωσιακό τέλος είναι το ξυλόγλυπτο τέμπλο και ο επίσης ξυλόγλυπτος Αρχιερατικός θρόνος με τα υπέροχα διακοσμητικά θέματα και τις εμφανείς επιδράσεις της τεχνοτροπίας μπαρόκ σε μερικά σημεία. Δίπλα ακριβώς από το Καθολικό της Μονής βρίσκεται το παρεκκλήσιο της Ζωοδόχου Πηγής (Παναγίας της Χρυσοπηγής) και έξω από τον περίβολο της Μονής, σε απόσταση 300 μέτρων περίπου ο κοιμητηριακός Ναός, αφιερωμένος στους Αγίους Πάντες. Η Ιερά Μονή των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων από την ίδρυσή της ακόμη είχε προσελκύσει την εύνοια του Οικουμενικού Πατριαρχείου και είχε κινήσει το ενδιαφέρον Μητροπολιτών και Επισκόπων. Έτσι, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, εκτιμώντας τις αρετές των μοναχών της και αναγνωρίζοντας ότι η Μονή εκπληρώνει με συνέπεια και ευσυνειδησία τον προορισμό της, την ανακήρυξε σταυροπηγιακή Μονή και της προσέφερε παρά πολλά προνόμια. Από τότε πολλά άλλα μοναστήρια άρχισαν να προσαρτώνται στη Μονή για να μπορούν να εκπληρώνουν τον προορισμό τους χωρίς εμπόδια, τα οποία προέβαλλαν οι μουσουλμάνοι Τούρκοι κατακτητές, και πολλές αφιερώσεις κτημάτων επακολούθησαν. Συνολικά τέσσερα (4) πατριαρχικά σιγγίλια απελύθησαν κατά καιρούς, τα οποία διασφάλιζαν τη σταυροπηγιακή αξία της Μονής. Το τέταρτο μάλιστα απελύθη επί της πατριαρχίας του Γρηγορίου Ε΄. Αλλά και σουλτανικά φιρμάνια εκδόθηκαν, τα οποία επιδαψίλευσαν στη Μονή εξαιρετικά προνόμια και γενικά οι Σουλτάνοι ποτέ δεν υστέρησαν σε εκδηλώσεις εύνοιας προς τη Μονή. Στη Μονή σώζονται επίσης αξιόλογα ιερά κειμήλια, όπως ξυλόγλυπτοι σταυροί, άγια δισκοπότηρα, αργυρές λειψανοθήκες με ανάγλυφες διακοσμήσεις, άμφια, ευαγγελιστάρια, κηροπήγια, ασημένιοι δίσκοι, χειρόγραφοι συναξαριστές, αρχαίες εικόνες και μία μαρμάρινη κολυμβήθρα, όπου τελούσαν το Μεγάλο αγιασμό των Θεοφανείων. Επίσης εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η Βιβλιοθήκη της Μονής, η οποία διαθέτει πολυάριθμους χειρόγραφους κώδικες. Μεγάλη και ανεκτίμητη υπήρξε η προσφορά της Μονής στον υλικό και πνευματικό αγώνα του Έθνους κατά την παλιγγενεσία του 1821. Η Μονή ανέπτυξε πολύπλευρη δράση και στον τομέα της Παιδείας (μορφωμένοι αδελφοί της Μονής δίδασκαν τα γράμματα σε φτωχά παιδιά των γύρω χωριών και επιπλέον τους παρείχαν τροφή και αναγκαία είδη) στον τομέα του καταρτισμού των υποψηφίων κληρικών, της διενέργειας συσσιτίων, της καταβολής λύτρων για την εξαγορά αιχμαλώτων, της γενναίας οικονομικής ενισχύσεως και συνδρομής του Αγώνα, της παροχής εφοδίων και τροφίμων στους αγωνιστές( χιλιάδες οκάδες σιτάρι, αιγοπρόβατα κ.α.). Γι΄αυτό το λόγο και η Μονή έχαιρε της εκτιμήσεως και της ευγνωμοσύνης όλων. Είναι μάλιστα χαρακτηριστική η μεγάλη αφοσίωση σε αυτήν του σπουδαίου οπλαρχηγού και ηγέτη της Επαναστάσεως Θεοδώρου Κολοκοτρώνη. Η μνήμη των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων εορτάζεται την 9η Μαρτίου. Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Μονεμβασίας και Σπάρτης. φωτογραφίες Αλέξανδρος Μπουγάδης. Ενημερωθείτε  μέσα από τη συνεχή ροή του Sparta Voice.gr (www.spartavoice.gr). Κάνετε like στις σελίδες μας  Sparta Voice.gr oficcial page   &  LAKONIA GREECE  στο Facebook & γίνετε μέλος στην ομάδα   μας, ακολουθήστε μας και στο  twitter ώστε να ενημερώνεστε άμεσα ...
Διαβάστε περισσότερα

Στην Απιδέα Λακωνίας, τοποθετείται η Παλαιά του Παυσανία με τις πολλές βυζαντινές εκκλησίες όπως αναγράφει η διεθνή βιβλιογραφία του 1.908 – 1.909. Το Μνημείο του Ιερού Ναού  Κοιμήσεως της Θεοτόκου έγινε γνωστό από τη δημοσίευση του Αναστάσιου Ορλάνδου, του σπουδαιότερου ερευνητή της Ελληνικής αρχιτεκτονικής και έναν από τους θεμελιωτές επιστήμης της βυζαντινής τέχνης στην Ελλάδα, (Ελληνική Επιτροπή Βυζαντινών Σπουδών 1927, εκ των Βυζαντινών Απιδεών, Αρχείο Βυζαντινών Μνημείων Ελλάδος  Α΄ 1935) κι εν συνεχεία εντάχθει ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο, σύμφωνα με την Υπουργική απόφαση 15 904 του 1962. Ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις για την οικοδομική ιστορία του μνημείου περιλαμβάνονται και στη διδακτορική διατριβή του κυρίου Χάιερ, Βυζαντινή Λακωνία, που πραγματοποίησε το Πανεπιστήμιο Ανθρωπιστικών Επιστημών, του Στρασβούργου το έτος 1982. Το αρχαιολογικό ενδιαφέρον του ναού είναι ιδιαίτερα μεγάλο, λόγω της παλαιότητάς (5ου αιώνα), της σπανιότητας, του σπουδαίου γλυπτού διακόσμου, αλλά και λόγω των διαδοχικών οικοδομικών φάσεων, που έχουν αφήσει στο μνημείο το αποτύπωμα μιας συνεχούς ζωής, από τα παλαιοχριστιανικά χρόνια μέχρι τις μέρες μας. Στην βιβλιογραφία του Νίκου ΒΕΗ (ο  Ελκόμενος  Χριστός της Μονεμβασιάς, στον τόμο Α  του 1932) αναφέρει ότι, όταν ο Αυτοκράτορας Ανδρόνικος Β΄ Κομνηνός – Παλαιολόγος ανήγειρε τον ναό του Ελκόμενου Χριστού στην Μονεμβασιά,  η σύζυγος του έφτιαξε την θολοσκεπή στέγη του μέχρι τότε ξυλόστεγου  ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που βρίσκονταν στην Απιδιά. Την ιστορικότητα του μνημείου (τρίκλιτη ανατολίζουσα βασιλική) την διακρίνουμε στο μαρμάρινο τέμπλο, στο ανάγλυφο επιστύλιο του  13ου  αιώνα, στη σαρκοφάγο, στους τοίχους, τους θόλους, στα τόξα, στους κίονες, στα κιονόκρανα και σε πολλά άλλα σημαντικά ευρήματα, που μαρτυρούν μια διαρκεί παρουσία, 1.500 ετών. Η ιστορικότητα του μνημείου συνάδει, σύμφωνα με τον 5ο  τόμο του κέντρου βυζαντινών ερευνών στην βιβλιογραφία της Άννας ΑΒΡΑΜΕΑ  και το Σύνταγμα Βυζαντινών Θησαυρών του Υπουργείου Πολιτισμού, στον κωδικό ΘΗΣΑΥΡΟΣ  31, όπου αναγράφονται τα εξής:  Ανευρέθησαν στην Θέση,  Απιδέα της  Επαρχίας Επιδαύρου Λιμηράς, οκτώ (8) χρυσά νομίσματα τα οποία κατατέθηκαν στο  Νομισματικό Μουσείο Αθηνών. Κατάταξη ανά έτη: Ιουστίνος  Β: 6 σόλιδοι 565 έως 574 μ.Χ. Τιβέριος  Β:  1 σόλιδος 578  έως 582   μ.Χ. Μαυρίκιος :1  σόλιδος 582 έως  602  μ.Χ. Χρόνος απόκρυψης  τέλη  έκτου αρχές έβδομου αιώνα. Στην εκδήλωση (δέσμευση του Περιφερειάρχη Πελοποννήσου κ. Τατούλη για ένταξη, συντήρησης κι αποκατάστασης του Ι. Ναού) για τα 1.500 χρόνια λειτουργικότητας του μνημείου, που πραγματοποιήθηκε στην Απιδιά Λακωνίας στις 22/7/2018, η διεθνής βραβευμένη καθηγήτρια του ΕΜΠ, των Πανεπιστήμιων του Princeton, της Βενετίας, της Ρώμης  της Αμβέρσας, του ΑΠΘ, κ.α. και επιστημονικά υπεύθυνη του έργου, το Ιερό κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου στα Ιεροσόλυμα, κ. Αντωνία  Μοροπούλου, στην ομιλία της παρουσία εκπροσώπων του Ελληνικού Κοινοβουλίου, της Αυτοδιοίκησης, φορέων, συλλόγων, και πολλών πολιτών, ανάφερε τα εξής: … ένας παλαιοχριστιανικός ναός εκ των ελαχίστων που σώζονται στην Ελλάδα αυτή την στιγμή, λόγω της υστεροβυζαντινής  παρέμβασης. Ένας βυζαντινός ναός προ της Αγίας Σοφίας του Ιουστινιανού στην Κωνσταντινούπολη, σήμερα ζητάει την δική του θέση στην μελλοντική μας ιστορία, κατοχυρώνοντας τις ρίζες μας, κατοχυρώνοντας εκείνη την εποχή, που δημιουργεί θα έλεγε κανείς, μια προϊστορία από το Βυζάντιο για τον σύγχρονο κόσμο. Ευχαριστούμε τον Παναγιώτη Λαλούση για το κείμενο και τις 2 φωτογραφίες. Ενημερωθείτε  μέσα από τη συνεχή ροή του Sparta Voice.gr (www.spartavoice.gr). Κάνετε like στις σελίδες μας  Sparta Voice.gr oficcial page   &  LAKONIA GREECE  στο Facebook & γίνετε μέλος στην ομάδα   μας, ακολουθήστε μας και στο  twitter ώστε να ενημερώνεστε άμεσα ...
Διαβάστε περισσότερα

Όμορφο χωριό του Ταΰγετου, χτισμένο σε υψόμετρο 800, η Αναβρυτή απλώνεται σε περιοχή με φυσική ομορφιά, τρεχούμενα νερά και μαγευτική θέα στην κοιλάδα του Eυρώτα. Ο οικισμός άκμασε στο παρελθόν χάρη στις βιοτεχνικές και εμπορικές δραστηριότητες των κατοίκων του. Η Αναβρυτή αποτελεί ορμητήριο για πεζοπορικές διαδρομές στον Ταΰγετο. Απέχει 15 χλμ ΝΔ από τη Σπάρτη. Ήταν στο παρελθόν έδρα της ομώνυμης κοινότητας που κάλυπτε επιφάνεια 22 τετραγωνικών χιλιομέτρων, στην οποία υπαγόταν και η Μονή Φανερωμένης, η οποία παλαιότερα είχε 18 μοναχούς, ωστόσο τώρα λειτουργεί μόλις με έναν. Η Μονή Φανερωμένης βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τον οικισμό. Στην Αναβρυτή υπάρχουν πλήθος εκκλησιών βυζαντινών και μεταβυζαντινών χρόνων. Η Αναβρυτή είναι το κέντρο όπου ξεκινούν μονοπάτια προς όλο τον Ταΰγετο. Μεγάλος αριθμός ορειβατών περνούν κάθε χρόνο κυρίως από το γνωστό μονοπάτι e4. Ακριβώς γι αυτό τον λόγο η Αναβρυτή έχει γίνει η βάση για οποιαδήποτε απόδραση στον Ταΰγετο.         Αρκετές Πηγές.  Πώς θα πάτε. Από την Σπάρτη θα πάρετε το δρόμο προς Άγιο Ιωάννη στην έξοδο της πόλης προς Γύθειο. Έπειτα υπάρχει ενημερωτική πινακίδα , μπορείτε να ξεχωρίσετε το χωριό από την Σπάρτη κοιτάζοντας προς τον Ταΰγετο και θα αντικρίσετε μόνο τον δρόμο που οδηγεί σε αυτό , το χωρίο είναι κριμένο πίσω από τον Ταΰγετο  , δεν είναι εύκολος αλλά η θέα είναι μοναδική.  Στο χωριό υπάρχουν ξενώνες , καφέ , εστιατόρια.  Βίντεο με προορισμούς και όχι μόνο ΕΔΩ Δείτε περισσότερους προορισμούς ΕΔΩ  Επιμέλεια – Φωτογραφίες Αλέξανδρος Μπουγάδης Δημοσιογράφος / Καλ. Φωτογράφος Μέλος Ομίλου Unesco Τ.Λ.Ε.Ε ********** Φωτογραφείο Αλέξανδρος Μπουγάδης Κλείνουμε 1 χρόνο στο νέο μας χώρο και γιορτάζουμε , κάνοντας έκπτωση 25% σε μυστήρια γάμων ~ βαπτίσεων του 2023 ΠΡΟΣΙΤΕΣ ΤΙΜΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ  Βραβευμένο κατάστημα με το Βραβείο Ικανοποίησης Πελατών Greek Awards 2021 Δημοσιογράφος –  Artist  Photographer Μέλος  Ομίλου UNESCO Τ.Λ.Ε.Ε Όθωνος Αμαλίας 59 Σπάρτη Τηλ. 6909031174 – 2731181250 email studiophotographyalexandrosbou@gmail.com ***** Sparta Voice ακολουθήστε μας : Facebook Sparta Voice  twitter Instagram  youtube channel Spartavoice.gr : Στην ιστοσελίδα μας παρέχεται τοποθέτηση προϊόντων από την Google , ουδεμία ευθύνη φέρουμε για την προβολή αυτών των προϊόντων  Αριθμός Μητρώου 13668 Διαπιστευμένο ΜΜΕ από την Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Πελοποννήσου ...
Διαβάστε περισσότερα

Στην οροσειρά του Ταϋγετου στο Ν. Λακωνίας βρίσκετε σε ύψος 1000 μέτρων η Ιερά Μονή της Παναγίας Γιάτρισσας. Διοικητικά ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Μάνης με έδρα το Γύθειο. Το Μοναστήρι βρίσκεται σε θέση έξοχης κάλλους και θεαματικότητας με πανοραματική θέα από την ανατολή όπου βλέπετε αρκετά χωριά της Λακωνίας έως την Μονεμβασία από Σπάρτη μέχρι Μαλέα , Κύθηρα και Γύθειο , προς βορρά της κορυφές του Ταϋγετου , νότια τον Πρώτον και όλο το Ταίναρο και την Μάνη , δυτικά τον Μεσσηνιακό κόλπο και την Καλαμάτα και ακριβώς απέναντι του όλη την οροσειρά του Πάρνωνα. Εκεί θα απολαύσετε το λαμπρότερον θέαμα της ανατολής και δύσεως του Ηλίου.  Το ιερώτερο τμήμα του Μοναστηριού της “Γιάτρισσας” και ο ανεκτίμητος θησαυρός του είναι η Ι. Εικόνα της Παναγίας. Είναι μικρή σε μέγεθος, 51Χ35 πόντους και παλαιά, όπως δείχνει η σημερινή της κατάσταση. Είναι αγιογραφημένη, επάνω σε σκληρό ξύλο από καστανιά, η ωραία σκηνή της Γεννήσεως της Θεοτόκου. Ολόκληρη η Εικόνα είναι καλυμμένη με φύλλο από ασήμι. Έχει επενδυθεί με ασήμι ολόκληρη η μπροστινή επιφάνειά της και φαίνονται μόνο τα Πρόσωπα των Θεοπατόρων, Ιωακείμ και Άννης, του Βρέφους Μαριάμ και τριών άλλων γυναικών. Η επένδυση της Εικόνας, με ασήμι, έγινε πριν από εκατό τριάντα περίπου χρόνια, το 1863, από τον Ηλία Παναγουλάκο, από το Γύθειο, καθώς μαρτυρείται τούτο από την επιγραφή, που σώζεται στο κάτω μέρος της Εικόνας: “ΔΙΑ ΣΙΝΔΡΟΜΗΣ ΙΛΙΑΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΑΚΟΣ ΚΕ ΔΙΑ ΧΙΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΠΙΘΑΚΗ 1863 ΚΥΘΗΕ”. Ιστορία της Μονής . Η αρχή της ιδρύσεως χάνεται στο ανεξερεύνητο βάθος του παρελθόντος. Οι δια στόματος πληροφορίες μαρτυρούν, ότι την τοποθεσία αυτή την είχαν διαλέξει στην αρχή οι Αρχαίοι Έλληνες, για δική τους κατοικία. Μακρυά από τις θάλασσες, για το φόβο των πειρατών και κοντά στα δάση για τη χρήση της ξυλείας και τη συντήρηση της κτηνοτροφίας, είχαν κτίσει τις κατοικίες τους ψηλά στον Ταΰγετο. Εκεί λοιπόν είχαν ανεγείρει και τους βωμούς τους. Οι αρχαίοι Έλληνες επεδίωκαν, με κάθε τρόπο, το ψυχικό ανέβασμα. Αναζητούσαν το Θεό κυρίως στα ψηλά. Για το σκοπό αυτό είχαν εκλέξει για κατοικία των θεών των τον ψηλόν Όλυμπον. Η προτροπή του Αποστόλου Παύλου: «τα άνω ζητείτε, oυ ο Χριστός εστίν τα άνω φρονείτε μη τα επί της γης», ήταν για τους ανθρώπους της προχριστιανικής εποχής πόθος βαθύς, πάντοτε απραγματοποίητος. Έμενε διαρκώς απραγματοποίητος μέχρι της ενανθρωπήσεως και της θυσίας του θεανθρώπου, όπως σαφώς εδήλωσε ο Ιησούς λίγο προ του Πάθους Του, όταν έλεγε στους μαθητές του: «καγώ εάν υψωθώ εκ της γης, πάντας ελκύσω προς εμαυτόν». Στον τόπον λοιπόν, αυτόν έκτισαν, αργότερα οι χριστιανοί το Ναό της Παναγίας. Στο σημείο αυτό δεν εκτί­σθη μόνο ένας ναός αλλά ολόκληρο συγκρότημα μοναστηριού, όπως άλλωστε μαρτυρείται και από την ονομασία της τοποθεσίας «Καλογερικά». Δεν είναι καθόλου απίθα­νον να πέρασε από το μέρος αυτό ο όσιος Νίκων ο «Μετανοείτε», ο οποίος για αρκετό χρόνο παρέμεινε στη Μάνη. Το βέβαιο πάντως είναι ότι ο φλογερός αυτός ιεραπόστολος είχε χτίσει στον Ταΰγετο πολλούς Ναούς. Μία μάλιστα από τις πολλές πλευρές του Ταϋγέτου, επάνω από το χωριό που λέγεται Άγιος Νίκων (Πολιάνα), ονομάζεται και σήμερα «Άγιος Νίκος». Σώζεται δε η παράδοση, ότι ο τάφος του Αγίου Νίκωνος βρίσκεται στο παλιό μοναστήρι του Προφήτου Ηλία του χωριού Λαγκάδας. Ομοίως λείψανα του ιδίου Αγίου σώζονται στο χωριό αυτό, εντός μιας παλιάς λειψανοθήκης. Η λειψανοθήκη αυτή έχει μεταφερθεί από το Μοναστήρι του Αγιο-Λιά, όπως φαίνεται από την επιγραφή που φέρει. Δια την Ιστορία της Μονής γράφει λεπτομέρειες ο αείμνηστος Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος Σαραντόπουλος Ηγούμενος της Μονής. 5 Δεκεμβρίου 1902.  Πως θα πάτε. Από Σπάρτη προς Γύθειο , στο χωριό Αιγιές υπάρχει πινακίδα και κάνετε δεξιά ο δρόμος περνάει από αρκετά χωριά του πρώην Δήμου Σμύνους όπου τώρα ανήκουν στο Δήμο Ανατολικής Μάνης.  Η Διαδρομή αν και δεν είναι εύκολη είναι εντυπωσιακή.  φωτογραφίες από διαδίκτυο.  Ενημερωθείτε  μέσα από τη συνεχή ροή του Sparta Voice.gr (www.spartavoice.gr). Κάνετε like στη σελίδα   μας  στο Facebook & γίνετε μέλος στην ομάδα   μας, ακολουθήστε μας και στο  twitter ώστε να ενημερώνεστε άμεσα ...
Διαβάστε περισσότερα